و در بيت چهارم و پنجم مىگويد : كه [1] چون حق متجلَّى گردد در صورت مثالى [2] يا حسّى ، عقول محجوبه به برهان فكرى ردّ آن كند ، اما نواظر صحيحهء اهل كشف را معلوم است ، كه حق در مجلاى [3] عقول به تنزيه ، و در مجلاى خيالى [4] و حسّى هم به تنزيه [5] و هم به تشبيه موصوفست .
* متن يقول أبو يزيد [6] في هذا المقام ، لو أنّ العرش و ما حواه مائة ألف ألف مرّة في زاوية من زوايا قلب العارف ما أحسّ بها .
* شرح يعنى [7] دل عارف چون به صفت اطلاق موصوفست در محاذات [8] حقّ مطلق ، پس نامتناهى بود ، و هر چه در حيّز امكانست [9] متناهيست ، و ما لا يتناهى لا يحسّ بالمتناهى .
* متن و هذا وسع أبى يزيد في عالم الأجسام . بل أقول : لو أنّ ما لا يتناهى وجوده يقدّر [10] انتهاء وجوده مع العين الموجدة [11] له في زاوية من زوايا قلب العارف ما أحسّ بذلك في علمه .
* شرح اشارتست به مقام فناء في الله .
* متن فإنّه قد ثبت أنّ القلب وسّع [12] الحقّ و مع ذلك ما اتّصف

[1] س : كه حق .
[2] س : مثال .
[3] د ، س ، و : مجلى .
[4] د ، س : مثالى .
[5] د : به تنزيه هم .
[6] س : ابو يزيد رحمة اللَّه .
[7] س : يعنى عارف .
[8] س : مجازات .
[9] د : امكان است متناهى است .
[10] د ، س : بقدر .
[11] س : الموحدة في .
[12] س : و مع .

178