كه در مراتب متعدّده ظهور كرده ، و عين واحدة [1] كه وجود مطلق است هموست [2] كه عيون كثيره است به اعتبار مظاهر متكثّره .
* متن فانظر ما ذا ترى « قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ » و [3] الولد عين أبيه . فما رأى يذبح سوى نفسه . « و فداه * ( بِذِبْحٍ عَظِيمٍ ) * » ، فظهر بصورة كبش من ظهر بصورة انسان و [4] ظهر بصورة ولد : لا ، بل بحكم ولد من هو عين الوالد . « وَخَلَقَ مِنْها زَوْجَها » : فما نكح سوى نفسه [5] .
فمنه الصّاحبة و الولد و الأمر واحد في العدد .
* شرح اشارت است بدان [6] كه إبراهيم [7] در صورت ذبح ذبيح الله نمىديد ، جز آن كه خود ، خود را خواهد كشت . و اين صورت افناى انانيّت اوست [8] . و آن كه به صورت آدم ظاهر شده ، همانست كه به صورت حوّا بر آمده چنانكه [9] آن كه به صورت إبراهيم به والدى ظاهر شد [10] ، به صورت اسحاق به ولدى [11] ظهور كرد و آن كه به صورت اسحاق ظاهر شد [12] ، همانست كه به صورت كبشى [13] ظهور كرد . و همچنانچه [14] إبراهيم نديد جز نفس خود را ، كه مىبايد [15] كشت ، آدم نيز جز نفس خود را نكاح نكرد . پس صاحبه كه حوّاست از آدم باشد ، و ولد كه إبراهيم است به نسبت با آدم پدر [16] است به نسبت با اسحاق ، هم از وى باشد . و اسحاق [17] كه ولد است به نسبت با إبراهيم ، هم از إبراهيم باشد .

[1] س : واحد .
[2] د : هم اوست .
[3] س : « و » ندارد .
[4] د ، س ، و : فظهر .
[5] س : « نفسه » ندارد .
[6] د : « بدان كه » ندارد .
[7] د ، س : خليل .
[8] د ، س : است .
[9] د ، س : چنانچه .
[10] د ، س : شده .
[11] د : بوالدي . د ، س : كرده .
[12] د ، س : شده .
[13] س : كبش . د : كرده .
[14] س : هم آن چه .
[15] س : مىبايست كشت .
[16] د ، س : و پدر است .
[17] د ، س : و اسحاق هم از إبراهيم بود .

143