عدد خود اوست . زيرا كه واحد [1] است كه به تكرار خويش وجود اعداد ، پيدا مىكند .
و چنانچه در هر مرتبه اى [2] از مراتب مذكور مىگويى كه جمع آحاد است [3] ، با آن كه مىگويى كه نه جمع آحاد است فقط . بلكه جمع آحاد است مع مرتبة مخصوصة بها .
* متن و من عرف ما قرّرناه في الأعداد و إنّ نفيها عين إثباتها [4] ، علم أنّ الحقّ المنزّه هو الخلق المشبّه ، و إن كان قد تميّز الخلق من الخالق . فالأمر [5] الخالق المخلوق ، و الأمر المخلوق الخالق . كلّ ذلك من عين واحدة لا ، بل هو العين الواحدة و هو العيون [6] الكثيرة .
* شرح يعنى هر كه شناخت آن چه تقرير كردم كه عدد عبارت است از ظهور واحد در مراتب متعدّده ، و نفى عدديّت كردن از واحد عين اثبات عدديّت است واحد را چرا كه اعداد جز مجموع آحاد نيست ، ازين مثال [7] بداند كه حقّ منزّه [8] از نقايص امكان و مقدس از كمال اكوان ، عين خلق است مشبّه شده به امكان و اگر چه خلق از خالق جداست به صفت حدوث و امكان . پس [9] تسميه به حسب مراتب باشد ، تا همان [10] شيء كه خالق است ، بعينه در مرتبهء تعيّن ، كه خلقيّت است ، مسمّى به خلق [11] باشد ، و همان شيء كه مخلوق است ، در مرتبهء ديگر به حسب ظهور حق در وى ، آن را خالق گويند . بلكه اين وجود خلقى عين آن واحد [12] است

[1] س : واحدست .
[2] د ، س : مرتبه . و : مرتبهء
[3] د ، س : است مع مرتبه . . . س : مع المرتبة .
[4] د ، س ، و : ثبتها .
[5] س : و الأمر .
[6] د ، س : و هو العين .
[7] د : مثال نيست . س : بدانند .
[8] د : منزّه است . س : « منزّه است » ندارد .
[9] د ، س : « پس » ندارد .
[10] س : جان .
[11] د ، س : به خالق .
[12] د ، س : واحدة .

142