< شعر > اين شنيدى مو بمويت گوش باد آب حيوانست خوردى نوش باد عنايتيست ز جانان چنين غريب كرامت ز راه گوش در آيد چراغهاى نهانى شكر به پيش تو آيد كه بر گشاى دهان را چرا ز دعوت شكَّر چو پسته بسته دهانى < / شعر > < شعر > ثمّ منّوا به على طالبيه لا تمنعوا < / شعر > يعنى : چون شرف استماع اين كتاب و سعادت فهم اين خطاب دريابيد ، به إرسال و تنبيه منّت بر طالبان نهيد ، [ 8 - ر ] و در ساحت عطاى امتنانى ، ضنت و بخل را مجال محال ندهيد ، و گرم روان لب تشنه را از زلال اين حقايق منع مكنيد كه « لا ينهى [38] عن الأنهار السّائلون » ، تا شما را انتظام در سلك طايفه اى كه « وَمِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ » [39] از شرايف اوصاف ايشان است ، حاصل شود . شعر :
< شعر > در كام جان تشنه دلان ريز جرعه اى ز آن خمر بى خمار كه هر لحظه رايق است < / شعر > < شعر > هذا الرحمة التي وسعتكم فوسّعوا < / شعر > يعنى : اين اسرار و معانى كه از موهبت حضرت سبحانى بر شما فايض شده ، رحمتى است واسعه كه شما را احاطه كرده است ، شما نيز بر طالبان افاضه رحمت كنيد تا شكر نعمت به جاى آورده باشيد ، و اداى حقوق آن كرده ، و اقتداى رسول را - عليه السّلام - در آن چه مىگفت : « اللهم ارزقني » - و رزق يعنى واسطهء وصول به درجهء ورثه او - شناسيد . بيت :
< شعر > چو درويشى به درويشان نظر به كن كه قرص خور به درويشان دهد زربفت ، چون بينند عريانش ؟
< / شعر > قال رضى الله عنه : و من الله أرجو أن أكون ممن أيّد فتأيّد [40] و قيّد بالشرع المحمدي المطهّر فتقيد و قيّد و حشرنا [41] في زمرته كما جعلنا من أمته [42] .
يعنى : از حق - سبحانه و تعالى - اميد مىدارم كه يارى داده شوم به قبول آن

[38] پا : ينهر .
[39] س 8 ى 3 .
[40] پا : و أيد .
[41] پا : نحشرنا .
[42] قا : في أمته .

52