و أنفق على عياله ، و ليس له غلَّة ينتظر إدراكها ، و لا دين ينتظر محلَّه ، و لا مال غائب ينتظر قدومه ؟ قال : « نعم ، ينتظر به قدر ما ينتهي خبره الى الامام ، فيقضي عنه ما عليه من سهم الغارمين ، اذا كان انفقه في طاعة الله . فإن كان أنفقه في معصية الله فلا شيء له على الإمام . . » [1] .
( 1 ) امام رضا « ع » - از عمر بن سليمان ، از مردى از اهل جزيره كه گفت : مردى به امام رضا گفت : فدايت شوم ! خداى متعال مىگويد : « * ( فَنَظِرَةٌ إِلى مَيْسَرَةٍ ) * پس مهلت داده مىشود ، تا گشايشى پيدا شود » ، اين « نظرة ( مهلت دادن ) » كه خدا از آن ياد كرده است چيست ، آيا حد و تعريفى دارد كه معلوم شود به آن كس كه در عسرت است تا چه اندازه بايد مهلت دهند ، در صورتى كه مال مردى را گرفته و خرج عيال خود كرده است ، و او را محصولى نيست كه منتظر رسيدن آن باشد ، و طلبى ندارد كه چشم به راه وصول آن بنشيند ، و مال غايبى ندارد كه انتظار رسيدن آن را بكشد ؟ امام گفت : آرى ، چندان مهلت مىدهند تا خبر آن به امام برسد ، و امام به جاى او بدهى وى را از سهم بدهكاران ( كه در زكات هست ) مىپردازد ، به شرط آنكه مال وام گرفته را در معصيت خرج نكرده باشد . و اگر آن را در معصيت خدا صرف كرده باشد ، پرداختن آن بر عهدهء امام نيست . .
< فهرس الموضوعات > ج - ادا كردن حقوق < / فهرس الموضوعات > ج - ادا كردن حقوق < فهرس الموضوعات > حديث < / فهرس الموضوعات > حديث 1 - النبي « ص » - فيما رواه الامام الصادق ؛ قال حنان بن سدير الصّيرفي :
سمعت أبا عبد الله « ع » يقول : نعيت الى النبي « ص » نفسه ، و هو صحيح ليس به وجع ؛ قال : * ( نَزَلَ بِه الرُّوحُ الأَمِينُ ) * . . فنادى « الصلاة جامعة » و أمر

[1] « تفسير عياشى » 1 / 155 .

734