نو » ، به خوبى روشن مىشود . اينها مسائلى است مهم ، كه در بارهء آنها به همين اشاره بسنده مىكنيم .
5 - مشكل عمدهء بشريت در طول تاريخ ، ظلم اقتصادى بوده است - و هست - نه ظلم سياسى و ظلم اجتماعى . اين دو ظلم تابع ظلم اقتصاديند و كار دست نشاندگان آن . قرآن كريم كه به مبارزه اى وسيع و عميق با « تكاثر » ( افزونخواهى ) و « اتراف » ( شادخوارى و تنعّمطلبى ) برخاسته است براى نشاندادن اين خطر بزرگ و نابود كردن آن است . بنا بر اين عالمانى كه در صدد استوار سازى دين خدا و نجات جامعه و پيشبرد مسلمانان بر پايهء احكام دين هستند ، بايد همواره در خط دفاع عملى از حقوق محرومان و مستضعفان باشند ، و مانند پيامبران ، با جبّاران اقتصادى و طاغوتان مالى - همچون طاغوتان سياسى - به ستيز و مبارزه برخيزند ، تا حق بندگان محروم خدا از حلقوم آنان بيرون كشيده شود ، و به حقداران محروم و پايمال شده باز گردد ، و تا اين جمعيت انسانى بزرگ و فراموش شده نيز بتوانند با داشتن وسايل زندگى به اقامهء مراسم دين و اداى نماز و روزهء صحيح و ديگر احكام خدا موفق شوند ، و فرزندان خود را چنان كه خدا و پيامبر « ص » خواسته‌اند پرورش و تعليم دهند .
اگر پيامبران تنها و تنها مأمور ياد دادن عبادت به مردمان بودند ، هيچ گاه به مبارزات بزرگ و خونين دست نمىزدند ، و قرآن نمىگفت :
« * ( وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَه رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ ) * [1] چه بسيار پيامبرانى كه خدا پرستان فراوانى در ركاب آنان جنگيدند » ؛ و اين جنگهاى خونين تنها با طاغوتان سياسى نبود ، بلكه بيشتر با طاغوتان مالى بود كه يا همان طاغوتان سياسى بودند ، يا براى حفظ منافع خويش و ادامه دادن به چپاول مردم با آنان همداستان مىشدند و حكومت آنان را تأييد و حفظ مىكردند .
بايد عالمان دينى در جبههء مبارزه با اغنيا و مال اندوزان متكاثر و مترف ( شادخوار نازپرورد ) ، نيز به مبارزات وسيع و دگرگونكننده برخيزند ، يعنى آن كسان كه چنان كه امام جعفر صادق « ع » گفته

[1] سورهء آل عمران ( 3 ) : 146 .

599