برترى آشكار مربوط به فرداى قيامت است و در نزد خدا است و پاداش و اجر آن را خدا خواهد داد . ( 1 ) و هر كس كه دعوت خدا و پيامبر را پذيرفت و به دين ما درآمد و رو به قبلهء ما ايستاد ، مستحق حقوق و حدود اسلام است . شما بندگان خداييد و مال مال خدا است ، و ميان شما برابر بخش خواهد شد ، و هيچ كس را در آن بر ديگرى برترى نيست ؛ و به پرهيزگاران فردا در نزد خدا نيكوترين جزا و برترين پاداش داده خواهد شد . خدا دنيا را پاداش و ثواب پرهيزگاران قرار نداده ، بلكه آنچه در نزد خداست براى نيكوكاران بهتر است . و چون فردا شود ، ان شاء الله ، به نزد ما بياييد كه مالى هست و آن را ميان شما تقسيم خواهيم كرد ، و هر يك از شما ، چه عرب و چه عجم ، خواه جيره خوار بيت المال باشد يا نباشد ، بايد كه حاضر شود و تخلف نورزد . . و چون فردا شد و مردمان فراهم آمدند ، مال را گرفت و به عبد الله بن ابى رافع كه صورتنويس اموال بود دستور داد كه نخست از مهاجران آغاز كن و ايشان را بخوان و به هر يك از كسانى كه حاضرند سه دينار بده ؛ سپس انصار را فراخوان و با ايشان نيز چنين كن . آنگاه در مورد هر كس كه حاضر نباشد ، از سرخ و سياه ، نيز به همين گونه عمل كن ( و براى هر يك سه دينار در نظر بگير ) . به هنگام تقسيم سهل بن حنيف گفت : يا امير المؤمنين ، اين شخص تا ديروز غلام من بود و او را آزاد كردم ؟ ! گفت : « به او نيز همان اندازه مىدهيم كه به تو مىدهيم » .
پس به هر يك سه دينار داد ، و هيچ كس را بر ديگرى ترجيح ننهاد . طلحه و زبير و عبد الله بن عمر و سعيد بن عاص و مروان بن حكم و مردانى از قريش از جملهء كسانى بودند كه در اين تقسيم غنايم شركت نجستند . در آن موقع ، ابو الهيثم و ابو ايّوب و سهل بن حنيف و گروهى ديگر برخاستند و نزد على « ع » رفتند و گفتند : يا امير المؤمنين ! در كار خود نيك بينديش ، و اين دسته از قريش را بالاى سر خود ببين ، كه پيمان تو را شكستند و با وعده اى كه به تو داده بودند مخالفت ورزيدند ، و ما را در نهان به آن دعوت مىكنند كه تو را كنار بگذاريم . . اين مردم برابرى را دوست ندارند ، و دنبال برترى و امتياز مىگردند ، هنگامى كه ميان ايشان و غير اعراب برابرى قائل شدى ، ناراضى شدند و با دشمنت به رايزنى پرداختند و او را بزرگ شمردند و آشكارا به خونخواهى عثمان برخاستند ، كه اين مايهء پراكندگى جماعت و پيوستگى

409