بزرگ ، و داراى يك جهانبينى هماهنگ جلوه گر مىسازد . به همين جهت است كه اگر چنين اعتقادى بر اجتماع حاكم شود ، هر چه كاستى و تجاوز و تعدى و افراط و تفريط است از آن برمىافتد ، و خودخواهى و تمايز طبقاتى از آن رخت برمىبندد ، و از مردمان امت ميانه اى فراهم مىآيد كه بنياد اجتماعى آن بر سنتهاى عادلانه بنا شده است . براى آنكه اين اصل را در روشنى بيشترى قرار دهيم ، مثالهايى از تعاليم اسلامى در اين باره نقل مىكنيم :
حديث 1 الامام علي « ع » : . . . فأمّا هذا الفيء ، فليس لاحد على أحد فيه أثرة . فهو مال الله ، و أنتم عباده المسلمون . [1] ( 1 ) امام على « ع » : اين غنيمت ، به هيچ كس بيش از ديگرى اختصاص ندارد . . . اين مال ، مال خدا است و شما بندگان مسلمان اوييد . 2 الامام الصادق « ع » - في جواب من سأله عن مساواة النّاس : نعم ، خلقهم إله واحد و هم عبيده . [2] ( 2 ) امام صادق « ع » - در پاسخ كسى كه از برابرى مردمان از او پرسشى كرده بود گفت : آرى ، آنان را يك خدا آفريده است ، و همه بندگان اويند ( بىامتيازى و تفاوتى ) .
3 الامام الرضا « ع » - عن عبد الله بن الصّلت ، عن رجل من أهل بلخ قال : كنت مع الرّضا « ع » في سفره الى خراسان ، فدعا يوما بمائدة له ، فجمع

[1] « بحار » 8 / 394 .
[2] « احتجاج » طبرسى 2 / 83 .

450