نام کتاب : الحياة ( فارسي ) نویسنده : علي حكيمي جلد : 1 صفحه : 484
( قبله را تغيير داد و ) ( 1 ) پيامبر خويش را - صلَّى الله عليه و آله - از بيت المقدس به سوى كعبه متوجه ساخت ، گفت : « * ( وَما كانَ الله لِيُضِيعَ إِيمانَكُمْ ، إِنَّ الله بِالنَّاسِ ) * لرؤف رحيم خدا ايمان شما را ضايع نمىكند ، زيرا كه خداوند با مردمان مهربان و رحيم است » . در اينجا نماز را ( كه عمل و كردار است ) ، ايمان ناميده است . بنا بر آنچه گفته شد ، هر كه خدا را با اندامهاى نگاه داشته شدهء از گناه ملاقات كند ، و هر اندام آنچه را كه خداى بزرگ بر او واجب كرده است به انجام رسانيده باشد ، چنين كسى با ايمان كامل خدا را ملاقات خواهد كرد ، و از فردوسيان خواهد بود . و هر كه در بخشى از اين وظايف خيانت ورزيده ( و كوتاهى كرده ) باشد ، يا از فرمان خداى بزرگ تخطى كرده و سرپيچيده باشد ، با ايمان ناقص با خداوند روبرو خواهد گشت . [ ح - ايمان برتر ] ( قال راوي الحديث : ) ) * قلت : قد فهمت نقصان الايمان و تمامه فمن أين جاءت زيادته ؟ فقال : قول الله عز و جل : « * ( وَإِذا ما أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زادَتْه هذِه إِيماناً فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزادَتْهُمْ إِيماناً وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ ، وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَتْهُمْ رِجْساً إِلَى رِجْسِهِمْ ) * » [1] و قال : « * ( نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْناهُمْ هُدىً ) * » . [2] و لو كان كلَّه واحدا لا زيادة فيه و لا نقصان ، لم يكن لأحد منهم فضل على الآخر ، و لاستوت النّعم فيه ، و لاستوى النّاس ، و بطل التّفضيل . و لكن به تمام الايمان دخل المؤمنون الجنّة ، و بالزّيادة في الايمان تفاضل