10 * ( مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً فَلا يُجْزى إِلَّا مِثْلَها ، وَمَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى وَهُوَ مُؤْمِنٌ ، فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُرْزَقُونَ فِيها بِغَيْرِ حِسابٍ ) * ، [1] هر كس كار بد كند جز به اندازهء آن كيفر نمىبيند ، و هر كه از مرد و زن كار نيكو كند و مؤمن باشد ، از كسانى است كه به بهشت درمىآيند و بىحساب روزى داده مىشوند ، ، در اينجا مقصود ما از عمل و اهميت و اصالت آن همان است كه در شريعت اسلامى به تعبيرهاى گوناگون آمده است ، يعنى انگيختن بر عمل و كار ، و قرار دادن عمل و كار را اصلى از اصول بشرى در اين زندگى ، و از مهمترين اصولى كه دين به تحقق بخشيدن به آن دعوت كرده است . اين معنى از نظام تعليماتى اسلام به خوبى فهميده مىشود . و با اين گونه نگرش به عمل و كار و اقدام ، اهميت اساسى و حكمت سازنده و حياتبخش آن ، در ارتباط انسان با خود ، و با خدا ، و با اجتماع ، و با تاريخ جهان ، آشكار مىشود . خواننده مىتواند آيات و احاديثى را كه در فصلهاى اين باب مىآيد ، براى اين مقصود ، ملاحظه كند .
حديث 1 النبي « ص » : . . فإنّكم اليوم في دار عمل و لا حساب ، و أنتم غدا في دار حساب و لا عمل . [2] ( 2 ) پيامبر « ص » : شما امروز در خانهء كرداريد نه حساب ، و فردا در خانهء حسابيد نه كردار .

[1] سورهء غافر ( 40 ) : 40 .
[2] « خصال » 1 / 51 .

464