خاصه كاشفيت داشته و نشان دهنده مىباشند بايد هيچگاه خطا نكرده و پيوسته خارج از خود را نشان دهد پس اين همه خطاها از كجا است و آيا خطاى مطلقند يا نسبى و ما پاسخ اين پرسش را در يك مقاله جداگانه مقاله چهارم خواهيم داد .
< فهرس الموضوعات > برمىگرديم به آغاز سخن < / فهرس الموضوعات > برمىگرديم به آغاز سخن چنان كه در آغاز سخن بيان نموديم سخنان سوفسطى اگر چه به شكل انكار واقعيت چيده شده است ولى حقيقتا براى انكار وجود علم ادراك جازم مطابق با واقع سوق داده شده چه اگر انكار واقعيت را با تسليم وجود علم فرض كنيم ميدانيم چيزى نيست نتيجه اش اثبات علم به عدم واقعيت خواهد بود و اين خود يك واقعيتى است كه اثبات مىشود من علم خاصه كاشفيت علم از عدم واقع و با تسليم خاصه كشف در اين علم و ادراك خاصه كاشفيت را از ساير افراد علم سلب نمىتوان كرد و اين بيان چند نكته زير را نتيجه مىدهد < فهرس الموضوعات > نكته 1 < / فهرس الموضوعات > نكته 1 كسانى را كه يك نحوه واقعيت خارج اثبات مىكنند نبايد در صف ايده آليستها قرار داده سوفسطى شمرد چنان كه 1 بعضى واقعيت را از خواص اجسام بجز خواصى هندسى نفى كرده و همه را ساخته ذهن مىدانند چنان كه دكارت مىگويد خواص هندسى اجسام موجود و خواص غير هندسى كه خواص ثانوى ناميده مانند رنگ و بوى و مزه و كيفيات ديگر موهوم و ساخته هاى ذهن مىباشند .
2 جمعى جسم و خواص جسم را انكار نموده و عالم را مجرد از ماده مىدانند 3 جمعى مكان را موهوم مىدانند

69