بالذات بود علمى بود و الا صحت كه مختار جمهور است از سعادت كه مختار قومى اندك است فاضلتر نيست ج مختار در صناعت اشرف مانند حكمت از مختار در صناعت اخس مانند موسيقى فاضلتر و حكمش همان است د آنچه در تحت فضيلت بود مانند عدالت فاضلتر از آنچه نبود مانند عادل چه فضيلت عادل از اوست و هم مشهور است چه اشتراك معنوى نيست ه مطلوب به خود مانند صحت فاضلتر از مطلوب بسبب غير مانند رياضت يا معالجت و اين علمى است الا آنك گاه بود كه مفضول آثر بود باعتبارى ديگر و نزديك است به اين آنك گويند مطلوب بالذات فاضلتر از مطلوب بالعرض بود الا آنك گاه بود كه آنچه بالعرض بود مطلوب نبود بحقيقت مانند صفرت كه مقارن حلاوت باشد بنزديك كسى كه حلاوت خواهد و باشد كه مطلوب بالعرض بسبب كراهت ضد مطلوب باشد مانند فضيلت دشمن كه ضدش سبب شر بود و سبب خير بالذات مانند كفايت مال را بهتر است از سبب بالعرض مانند بخت نيك و در طرف شر به عكس يعنى بى كفايتى بتر از بخت بد ز گزيده مطلق بمانند صحت بهتر از گزيده بسبب عذرى يا حالى كه اگر نبودى آن چيز نخواستندى مانند مرضى كه جذب نفعى كند يا مانند علاج و نزديك به اين است كه گزيده بالذات مانند علم بهتر از گزيده بالعرض مانند كتاب ح سبب مطلوب بالذات مانند چراغ نور را بهتر از آنچه بالعرض بود مانند آينه روشن كه به عكس نور دهد و اين علمى است ط آنچه اشرف را بود بهتر از آنچه اخس را بود و علمى شود بقيد آنك اشرف بان شريف بود چه لحيه مردم بهتر از شجاعت شير نبود و با قيد بهم فاضلتر بايد گفت نه آثر چه باشد كه اختيار را در آن مدخلى نبود ى آنچه بحسب اقدم بود مانند صحت كه بحسب مزاج است بهتر از آنچه بحسب غير اقدم بود مانند جمال كه بحسب تناسب اعضاست و همچنين

478