كنند نه بر الفاظى كه در تعريف ايراد كنند چه باشد كه الفاظ حدود هم مشترك بود و بازاء الفاظ محدودات باشد مثلا صحى اسم مشترك است و دال بر آنچه منسوب بود باعتدال بدن و آن هم مشترك است چه بر سبب اعتدال و علامتش بيك معنى واقع نباشد و بعد از تقرير اين معنى گوئيم ارتقاء باجناس مختلف خواه عالى مانند جسم طبيعى و تعليمى كه جسم بر هر دو اطلاق كنند و در تحت دو جنس عالى باشند و خواه متوسط غير مترتب مانند آلت قپان و خر كه هر دو را حمار خوانند و يكى در تحت جماد بود و ديگر در تحت حيوان دليل اشتراك لفظى بود و اما اگر اجناس مترتب بود مانند جسم و حيوان دليل نبود و همچنين اختلاف مدلول بخصوص و عموم مانند موصوف بامكان خاص و عام كه ممكن بر هر دو افتد و بقبول شدت و ضعف و لا قبولش مانند شعاع و حق كه نور بر هر دو افتد و بفصولى مختلف كه مدلول را بود مانند تفريق بصر و خمسى و سدسى كه فصل لون باشند اما يكى فصل لون مبصر و ديگر فصل لون مسموع كه جنسى باشد از الحان و يا بانك مدلول فصل اجناس مختلف باشد مانند حاد كه فصل صوت و آلتى صناعى باشد دليل اشتراك لفظى بود و قسم دوم چنان بود كه مناسب آن چيزها با امور خارجى اعتبار كنند يا مختلف است يا متفق و بحسب آن حكم كنند بر اشتراك لفظى و عدمش و از جمله اعتبار اختلاف لغات و قراين و اضافات و اضداد باشد و در اضداد آنك يكى را ضد بود تنها يا هر دو را بود و ليكن باسانى مختلف بود و اگر نبود و ليكن يكى را تنها متوسط بود و يا هر دو را متوسط بود و ليكن باسانى مختلف بود يا در يكى متوسط يكى بود و در ديگر چيزهاى بسيار بر آن جمله كه در صدر كتاب بعضى از آن ياد كرده ايم و همچنين در مقابلات

462