متعلق بصغرى بود مقابل آن شرايط بود كه در حمليات گفته آمده است و باقى بعينه همان يعنى در شكل اول صغرى سالبه آيد و كبرى كلى و در شكل دوم مقدمات متفق در كيف و كبرى كلى و در شكل سيم صغرى سالبه و يكى از دو مقدمه جزوى و در شكل چهارم در ضرب اول و دوم و چهارم صغرى سالبه جزوى و در ضرب سيوم موجبه جزوى و در ضرب پنجم سالبه كلى و عدد ضروب منتج همانك گفته آمده است و نتايج سالبه متصله در كميت تابع صغرى مقدمش بعينه مقدم صغرى بود و تاليش نقيض نتيجه كه در آن ضرب از دو حملى بسيط لازم آيد مثال ضرب اول از شكل اول ليس البته اذا كان ه ز فليس كل ج ب و كل ب ا نتيجه دهد كه ليس البته اذا كان ه ز فليس كل ج ا بيانش آنست كه صغرى در قوت اين موجبه است كه كلما كان ه ز فكل ج ب و اين موجبه با حملى كبرى نتيجه دهد چنانك گفته آمد كلما كان ه ز فكل ج ا و اين قضيه در قوت اين سالبه باشد كه ليس البته اذا كان ه ز فليس كل ج ا و اين است مطلوب و در سالبه جزوى هم بر اين قياس و باقى اشكال و ضروب بر اين منوال پس ضروب منتج در اين نوع هفتاد و شش بود نوزده ضرب از چهار شكل بر تقدير صغرى متصله موجبه كلى و هم چندان بر تقدير جزوى و هم چندان بر تقدير سالبه كلى و هم چندان بر تقدير جزوى نوع دويم متصله كبرى و اشتراك هم در تالى اگر متصله موجبه بود حكمش همان بود كه تالى را بانفراد باشد مانند آنك در نوع اول گفتيم يعنى نتيجه متصله بود و مقدمش مقدم كبرى و تاليش نتيجه كه از آن دو حملى بر تقدير انفراد لازم آيد و در كميت تابع كبرى مثالش كل ج ب و كلما كان ه ز فكل ب ا نتيجه دهد كه كلما كان ه ز فكل ج ا چه حصول كل ب ا مشروط است به وضع ه ز پس

272