حدس و گمان به حكومت پردازند ؛ و طريقهء خودكامگى و اقناع شهوت را پيشه سازند . مايهء تسلط آنان بر حكومت ، فرار شما از كشته شدن بود و دلبستگىتان به زندگى گريزان دنيا . شما با اين روحيه و رويه ، تودهء ناتوان را به چنگال اين ستمگران گرفتار آورديد تا يكى برده وار سر كوفته باشد و ديگرى بيچاره وار سرگرم تامين آب و نانش ، و حكام خودسرانه در منجلاب سلطنت غوطه خورند و با هوسبازى خويش ننگ و رسوايى به بار آورند ، پيرو بدخويان گردند و در برابر خدا گستاخى ورزند . در هر شهر سخنورى از ايشان بر منبر آمده و گماشته است . خاك وطن زير پايشان پراكنده و دستشان در آن گشاده است . مردم بندهء ايشانند و قدرت دفاع از خود را ندارند . يك حاكم ، ديكتاتور و كينه ورز و بدخواه است و حاكم ديگر بىچارگان را مىكوبد و به آنها قلدرى و سخت گيرى مىكند ، و آن ديگر فرمانروائى مسلط است كه نه خدا را مىشناسد و نه روز جزا را ! شگفتا ! و چرا نه شگفتى ! كه جامعه در تصرف مرد دغلباز ستم كارى است كه مامور مالياتش ستم ورز است و استاندارش نسبت به اهالى بندار ، نامهربان و بىرحم است . خدا است كه در مورد آن چه در باره اش به كشمكش برخاسته‌ايم حكومت و داورى خواهد كرد و در بارهء آن چه بين ما رخ داده با راى خويش حكم قاطع خواهد كرد .
خدايا ! بى شك تو مىدانى آن چه از ما سر زده [1] ( يعنى مبارزه‌اى كه اخيرا بر ضد دستگاه حاكمهء اموى پيش گرفته‌ايم ) رقابت در به دست آوردن قدرت سياسى نبوده و نه جستجوى ثروت و نعمتهاى زائد ، بلكه براى اين بوده كه اصول و ارزشهاى درخشان دينت را بنماييم و ارائه دهيم و در كشورت اصلاحات پديد آوريم و بندگان ستم زده ات را ايمن و برخوردار از حقوق مسلمشان گردانيم ، و نيز تا به وظائفى كه مقرر داشته‌اى و به سنن و قوانين و احكامت عمل شود .
بنا بر اين ، شما ( گروه علماى دين ) ما را در انجام اين مقصود يارى مىكنيد و داد ما را از قدرتهائى كه بر شما ستم روا داشتند و كسانى كه در خاموش كردن مشعل پيامبرتان كوشيدند مىستانيد خداى يگانه ما را كفايت است و بر او تكيه مىكنيم و به سوى او رو مىآوريم و سرنوشت به دست او و بازگشت به او است .
مىفرمايد : . اعتبروا أيّها الناس بِما وعظ الله به أولياءه من سوء ثنائه على الاحبار . خطاب به دستهء مخصوص ، حاضرين مجلس ، اهل شهر و بلد ، اهل مملكت و يا مردم دنياى آن روز

[1] يعنى ، مبارزه‌اى كه بر ضد دستگاه حاكمهء اموى پيش گرفته‌ايم .

111