جان را در راه آن كه آن را آفريده به خطر انداخته‌ايد و نه با قبيله و گروهى به خاطر خدا در افتاده‌ايد . شما آرزو داريد و حق خود مىدانيد كه بهشتش و همنشينى پيامبرانش و ايمنى از عذابش را به شما ارزانى دارد . من اى كسانى كه چنين انتظاراتى از خدا داريد از اين بيمناكم كه نكبت خشمش بر شما فرو افتد ، زيرا در سايهء عظمت و عزت خدا به منزلتى بلند رسيده‌ايد ولى خدا شناسانى را كه ناشر خدا شناسى هستند احترام نمىكنيد ، حال آن كه شما به خاطر خدا در ميان بندگانش مورد احتراميد . و نيز از آن جهت بر شما بيمناكم كه به چشم خود مىبينيد تعهداتى كه در برابر خدا شده [1] گسسته و زير پا نهاده است اما نگران نمىشويد در حالى كه به خاطر پاره‌اى از تعهدات پدرانتان نگران و پريشان مىشويد و اينك تعهداتى كه در برابر پيامبر انجام گرفته [2] مورد بى اعتنائى است . نابينايان ، لالها ، و زمين گيران ناتوان در همهء شهرها بى سرپرست مانده‌اند و بر آنها ترحم نمىشود . و نه مطابق شأن و منزلتتان كار مىكنيد و نه به كسى كه چنين كارى بكند و در ارتقاء شأن شما بكوشد اعتنا يا كمك مىكنيد . با چرب زبانى و چاپلوسى و سازش با ستم كاران ، خود را در برابر قدرت ستم كاران حاكم ، ايمن مىگردانيد . تمام اينها دستورهايى است كه خدا به صورت نهى يا همديگر را نهى كردن و بازداشتن داده و شما از آنها غفلت مىورزيد ، مصيبت شما از مصائب همهء مردم سهمگين تر است ، زيرا منزلت و مقام علمائى را از شما باز گرفته‌اند . چون در حقيقت ، جريان ادارى كشور و صدور احكام قضائى و تصويب برنامه هاى كشور بايد به دست دانشمندان روحانى كه امين حقوقى الهى و داناى حلال و حرامند سپرده باشد . اما اينك مقامتان را از شما بازگرفته و ربوده‌اند ، و اين كه چنين مقامى را از دست داده‌ايد هيچ علتى ندارد جز اين كه از دور محور حق ( يعنى قانون اسلام و حكم خدا ) پراكنده‌ايد و در بارهء سنت پس از اين كه دلائل روشن بر حقيقت و كيفيت آن وجود دارد اختلاف پيدا كرده‌ايد . شما اگر مردانى بوديد كه بر شكنجه و ناراحتى شكيبا بوديد و در راه خدا حاضر به تحمل ناگوارى مىشديد مقررات براى تصويب پيش شما آورده مىشد و به دست شما صادر مىشد و مرجع كارها بوديد . اما شما به ستم كاران مجال داديد تا اين مقام را از شما بستانند ، و گذاشتيد حكومتى كه قانونا مقيد به شرع است به دست ايشان بيفتد تا بر اساس پوسيدهء

[1] يعنى ، قراردادهاى اجتماعى كه نظامات و مناسبات جامعهء اسلامى را مىسازد .
[2] يعنى ، مناسبات اسلامى كه از طريق بيعت با پيامبر اكرم ( ص ) تعهد شده ، همچنين ، تعهد اطاعت و پيروى از جانشينانش ، على و اولادش ، كه در غدير خم در برابر پيامبر انجام گرفته .

110