د - ابن مسكان و گروهى ديگر از راويان : امام صادق فرمود : « خداوند در ثروت اغنيا ، براى فقيران و مستمندان به اندازهء كفايت حق قرار داده است . اگر مىدانست ، براى زندگانى آنان بس نيست ، بيشتر وضع مىكرد . [1] » دليل دوم : در 13 روايت ، در كتاب وسائل الشيعه ، كتاب زكات پس از بيان 9 مادهء زكوى مزبور ، اين عبارت ديده مىشود :

[1] همان مدرك ص 6 : ممكن است گفته شود مضمون اين روايات مىگويد مقدار مقرر از ماليات براى مرتفع ساختن فقر كافى است در صورتى كه ما مىخواهيم اين مقدار مقرر را كه كافى نيست براى امروز تغيير بدهيم ، ولى اين توهم صحيح نيست ، زيرا علت صريح كه در اين مدارك ديده مىشود مرتفع شدن فقر و احتياجات اجتماعى است و اما مقدار مقرر ، براى كفايت آن روز وضع شده است ، چنان كه در مباحث بعدى خواهيم ديد ، زيرا با افزايش نفوس و كثرت ارتباط انسان با طبيعت احتياجات روز افزون است به طورى كه احتياجات امروز با ديروز مورد مقايسه نمىباشد . اگر روايات در اين باره صراحت دارد كه وضع ماليات در اسلام براى ريشه كن كردن فقر و بر طرف كردن احتياجات است ، بطور قاطعانه مىتوان گفت : كه مقدار مقرر آن روزى با نظر به مقدار فقر و احتياجات بوده است .

82