مىشنود .
ديگر حق سبحانه و تعالى واجب گردانيده است بر دل كه پادشاه جوارح و اعضاست كه آن نفس ناطقه است و جوارح و قوى لشكر اويند و جوارح به سبب دل چيزها را مىدانند و مىفهمند و هر چه مىكنند بأمر أو مىكنند پس فرمود كه مگر كسى كه به اكراه أو را بر كفر بدارند و ايمان در دل أو قرار گرفته باشد ، و اين آية در عمار بن ياسر و أصحاب أو نازل شد كه والدين أو را أهل مكة امر كردند به سبّ حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله و سب نكردند و ايشان را به زجر تمام شهيد كردند و عمار سب كرد و نجات يافت و چون اين خبر به آن حضرت رسيد أصحاب شروع كردند در مذمّت عمّار حضرت فرمودند كه والدين أو سبقت كردند به بهشت و عمّار را نجات داد فقهش و حق سبحانه و تعالى از جهة تصديق آن حضرت اين آية را فرستاد پس ظاهر شد كه ايمان فعل قلب است و با ايمان منافاة ندارد كفر از روى تقيّه .
و در اخبار متواتره وارد شده است كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه مىفرمودند كه بعد از من كفّار بنى اميّه بر شما مسلَّط خواهند شد و شما را امر خواهند كرد به سبّ من : بكنيد و ظاهر اخبار آنست كه اگر سبّ نكند شهيد شده است و حمل كرده‌اند بر كسى كه مسأله نداند يا محبّت مفرط مانع أو باشد از تلفّظ به اين كفر ، و على اى حال مغفور است البتة بلكه أعلى مراتب شهدا دارد ، الآية يعنى تا آخر آية كه آن اينست كه ليكن كسى كه بدل كافر شود غضب و عقاب الهى از جهة أو مهيّاست ، پس ظاهر شد كه كفر و ايمان كار دل است .
ديگر حق سبحانه و تعالى بيان فرموده است أحوال منافقان را كه به زبان

812