است ، به آن كه در وضو دستها را بشويى و به آن سر و پا را مسح كنى و در هر حالي از حالات صلاة جائى و كيفيتى از جهة عبادت دست مقرر فرموده است چنان كه گذشت در صلاة كه به آن افعال تحصيل سعادات ابديّه كنى و مىبايد بدست تصدقات و خيرات كنى و بسوى آسمان كه قبله دعاست بردارى و به آن تضرع و تبتل و ابتهال و تعوّذ و رغبت و رهبت به جا آورى چنان كه گذشت در أبواب وضو ، و بدست تصدقات و خيرات و مبرّات به جا آورى و به آن دستگيرى كوران و ضعيفان و بىچارگان كنى و در أكثر نسخ اين كتاب و در امالى و خصال مفرد وارد شده هست چون غالب أوقات آدمي بدست راست اين كارها را مىكند اگر چه لفظ جنس است و بر قليل و كثير نيز اطلاق مىكنند بخلاف پاها كه آدمي بهر دو پا راه مىرود از اين جهت آن را تثنيه آورده است و در بعضي از نسخ اين كتاب يديك بتثنيه است و ظاهرا از نساخ شده است به تبعيت رجليك < صفحة فارغة > [ حق پا ] < / صفحة فارغة > ( و حقّ رجليك ان لا تمشى بهما إلى ما لا يحلّ لك فبهما تقف على الصّراط فانظر ان لا تزلّ بك فتردّى في النّار ) ( 1 ) و حق پاى تو بر تو آنست كه به اين پاها نروى به جايى كه حلال نيست ترا رفتن به آن جا پس به درستى كه به همين پاها از صراط خواهى گذشت پس امروز فكرى بكن كه بر صراط مستقيم شريعت مصطفوي صلى الله عليه و آله طريقت مرتضوي عليه السلام مستقيم باشى تا از صراطي كه بر جهنم بسته‌اند از آن صراط در جهنم نيفتى چون صراط را عقبها هست كه هر كه در راه شرع درست رفته است از آن صراط مانند برق جهنده خواهد گذشت و كسى كه در اينجا كج رفته است از همان عقبه در جهنم خواهد افتاد چنان كه خواهد آمد پس حق پا آنست كه آن را به راههاى خيرات ببرى و از راههاى

758