آن كه محبوب من مىشود ، و چون محبوب من شد به من مىشنود ، و به من مىبيند ، و به من مىگويد ، و به من بدست كارها مىكند ، اگر دعا كند أجابت مىكنم ، و اگر از من سؤال كند عطا مىكنم و اين معنى فناء في الله و بقاء بالله است كه منقول است از حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه كه من در خيبر را به قوت جسماني نكندم بلكه به قوت رباني گندم و آيات و اخبار در اين باب بسيار است و شكى نيست كه ايشان در مرتبه محبت به أقصى مراتب كمال رسيده بودند ، و از آثار ايشان ظاهر مىشود مثل آن كه حضرت امام حسين صلوات الله عليه از پدر و از جد به كرات و مرات شهادت خود و فرزندان و دوستان را شنيده بودند و خود نيز مىديدند ، از جهة رضاى الهى متوجه آن سفر شدند و رفتند ، و آن قسم شهادتي را ديدند كه هيچ مخلوقى تصور نمىتواند نمود و بدون أعلى مراتب محبت ممتنع است كه عاقل متوجه چنين امرى شود ، و نه آن بود كه آن سكان اگر با ايشان بيعت مىكردند قدرت داشتند كه علانيه به ايشان ضرر توانند رسانيد و ليكن كتابي از آسمان نازل شده بود و احكام هر يك از أئمة معصومين صلوات الله عليهم در آن نوشته بود و مهرها از طلا بر هر يك زده بود كه هر يك از ايشان مهر خود را بر مىداشتند و به آن عمل مىنمودند چنان كه در أحاديث متواتره وارد است ، و همچنين ساير أمور ايشان همه از جناب أقدس الهى بود كه هر صاحب شعوري كه مطالعه اخبار و آثار ايشان مىكند به يقين مىداند كه ايشان در محبت الهى در مرتبه بوده‌اند كه فوق آن تصور نيست و المخلصين في توحيد ألله و سلام الهى بر جمعى باد كه خود را خالص نموده‌اند بنا بر قرائت كسر « لام » يا حق سبحانه و تعالى ايشان را خالص گردانيده است - بنا بر

695