يك منظور ايشان نيست كه علي بن أبي طالب خوش صورت بوده است يا نه ، و أكثر أوقات اين محبت متعارف نيز أو توجّهات معشوق حاصل مىشود نه از حسن فقط لهذا صد هزار كس مىبينند شخصي را و عاشق نمىشوند و يكى عاشق مىشود از شنيدن حسن أو ، و آن چه از قرآن و اخبار متواتره ظاهر مىشود آنست كه بالاتر از رتبه محبّت رتبه نيست بلكه بديهي است كه كمال از اين بالاتر نمىباشد كه حق سبحانه و تعالى بنده خود را دوست دارد چنان كه گذشت حديث صحيح كالمتواتر از طرق خاصه و عامه از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كه در شب معراج خطاب رسيد كه يا محمّد هر كه خوار كند دوست مرا چنان است كه با من به علانيه محاربه نموده است . و من به زودى نصرت مىدهم دوستان خود را و انتقام مىكشم از كساني كه با دوستان من بدى كرده‌اند ، و من تردد ندارم در چيزى مثل ترددى كه دارم در قبض روح بنده خودم كه أو كراهت دارد از مرگ ، و من دوست مىدارم كه أو را ببرم و نمىخواهم كه أو آزرده شود ، تا آن كه جاى أو را به أو مىنمايم در بهشت و به رضاى أو قبض روح أو مىكنم ، و به درستى كه جمعى از مؤمنان هستند كه صلاح حال ايشان نيست مگر در فقر و اگر ايشان را غنى كنم هلاك مىشوند ، و جمعى هستند كه صلاح حال ايشان نيست مگر در غنى و توانگرى و اين دوستان مسمايند به ضناين ، و اگر ايشان را فقير كنم هلاك مىشوند ، و به درستى كه قرب بندگان من عمده آن در اداى واجباتيست كه بر ايشان واجب گردانيده‌ام و نيست چيزى به نزد من محبوبتر از أداء آن چه بر أو واجب گردانيده‌ام ، و بتحقيق و درستى و راستى كه بسيار است كه بنده مؤمنم تقرب مىجويد به نزد من ( به ) ( 1 ) به جا آوردن نوافلى كه بر أو واجب نگردانيده‌ام كه از جهة رضاى من به جا مىآورد از نماز بسيار و ذكر و فكر تا

694