ممكن است كه در همه جا خطاب با حضرت سيد المرسلين و أئمة طيّبين صلوات الله عليهم باشد مگر نادرى و به اعتبار آن حضرت ايشان را صفوه گويند ، و اگر آن حضرت نيز داخل نباشند به اعتبار آن حضرت باشد صلوات الله عليهم و اين تأويل بنا بر آن است كه كسى شك داشته باشد در افضليت ايشان بر أنبياء غير از پيغمبر ما صلى الله عليه و آله به اعتبار عدم تتبع اخبار و متتبع احتياج به تأويل ندارد و أئمة هدى صلوات الله عليهم در أكثر مكالمات چنان سخن مىفرموده‌اند كه اگر عامه اعتراض كنند جواب داشته باشند و علماى عامه بحث نتوانند كرد .
و عترة خيرة ربّ العالمين و عترت در لغت بوى خوش است ، يا گردنبنديست كه به مشك آلوده باشند يا از مشك و عنبر و أمثال آن پر كرده باشند ، و بر خويشان نزديك نيز اطلاق مىكنند ، و در حديث متواتر ثقلين منقولست كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه من مىروم و در ميان شما دو چيز عظيم مىگذارم كتاب خدا را و عترتم را كه أهل بيت منند ، و آية تطهير در خانه كه نازل شد خانه‌ام سلمة بود على المشهور ، و عامه در جميع كتب أحاديث و تفاسير روايت كرده‌اند الا بخارى خارجي از عايشه در آية مباهله و در آية تطهير كه گفت صبحي بود كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله داخل شدند بر ما و عبايى بر دوش داشتند از برد يماني يا از پشم پس حضرت على آمد و حضرت أو را داخل فرمودند در آن عبا ديگر حسن و ديگر حسين ديگر فاطمه و فرمودند كه * ( إِنَّما يُرِيدُ الله لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً ) * يعنى بتحقيق كه اراده كرده است و اراده الهى متعلق است به آن كه

684