اى پادشاه مؤمنان و اى دوست خدا و برگزيده و أولى بأمر از جانب أو و حجت خدا بر خلايق از جهة خداوندى أو و رسالت پيغمبر أو صلى الله عليه و آله و امامت خودش با ساير أئمة معصومين صلوات الله عليهم و اى پيشواى هدايت يعنى بهر طرف كه روان مىشود هدايت از عقب أو مىآيد و يا امامي كه نفس هدايت و نشانه تقوائى از حق سبحانه و تعالى اى وصى نيكوكار و پرهيزكار و در بعضي از نسخ البرّ است به جاى بارّ و اتمّ از اوست و أبو الحسن كنيت آن حضرت است كه در وقت ولادت بالهام الهى آن حضرت را به اين كنيت مكنّى ساختند و نمىدانستند كه حق سبحانه و تعالى فرزندش را مسمّى خواهد ساخت باسم فرزند هارون و محتمل است كه عبد المطلب و أبو طالب مىدانسته باشند كه چنين خواهد شد چنان كه در وقت ولادت حضرت سيد الأنبياء صلى الله عليه و آله بشارت داد أبو طالب فاطمة بنت أسد را كه بعد از سى سال ديگر حق سبحانه و تعالى ترا فرزندى كرامت خواهد كرد كه وصى آن حضرت باشد و مثل آن حضرت باشد در جميع كمالات مگر نبوّت چنان كه كلينى روايت كرده است از عبد الله بن مسكان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و ممكن است كه بعد از ولادت حضرت امام حسن صلوات الله عليه مكنى شده باشند بابى الحسن ، و بعد از ولادت حضرت امام حسين صلوات الله عليه مكنى شده باشند بابى الحسنين .
اى ستون دين و وارث علوم أنبيا متقدمين و متاخّرين و صاحب ميسم كه دابة الأرض خواهد داشت و راه راست راه اوست يا اوست مبالغة گواهى مىدهم كه به پاى داشتى نماز را و زكات دادى و امر كردى خلايق را بهر نيكى و نهى فرمودى از هر بدى ، و متابعت كردى پيغمبر را ( ص ) آن چه حق

602