( 1 ) و هر كه ابتدأ كند به مروه پيش از صفا واجبست كه اعاده كند سعى را و اين عبارت متمم كلام سابق است چون در فقه از جهة ظهور ذكر نكرده بودند بنا بر اين جدا مذكور شد < صفحة فارغة > [ اگر هروله را ترك كند ] < / صفحة فارغة > ( و من ترك شيئا من الرّمل في سعيه فلا شئ عليه ) ( 2 ) و منقولست در صحيح از سعيد اعرج كه عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله از كسى كه ترك كند هروله ميان صفا و مروه را در سعى حضرت فرمودند كه بر أو چيزى نيست و هروله و رمل تند دويدنست كه مستحب است در اثناى سعى از مناره تا مناره بازار عطاران بدود مانند شتر كه گامها نزديك هم باشد و دود نه مانند أسب كه در دويدن گامها را فراخ مىگذارد و سعى ميان صفا و مروه را به اعتبار اين دويدن سعى مىنامند ، و در روايات بسيار است كه سعى را اطلاق مىكنند ، بر هروله و بسيار است كه بر مجموع اطلاق مىكنند و از قراين ظاهر مىشود در هر جا كه كدام مراد است و آن كه گفته است كه بر أو چيزى نيست يعنى گناه نيست منافاة ندارد با استحباب رجوع قهقرى چنان كه خواهد آمد در باب نوادر حج < صفحة فارغة > [ اگر هشت شوط به جا آورد ] < / صفحة فارغة > ( و روى عبد الرّحمن الحجّاج عن أبي إبراهيم صلوات الله عليه في رجل سعى بين الصّفا و المروة ثمانية أشواط فقال ان كان خطأ طرح واحدا و اعتدّ بسبعة ) ( 3 ) و در حسن كالصحيح و در صحيح منقولست از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه در شخصي كه سعى كند در ميان صفا و مروه : هشت شوط كند حضرت فرمودند كه اگر از روى خطا واقع شود يعنى سهوا يا جهلا يكى را طرح كند و هفت را حساب كند كه آن هفت أول است بحسب ظاهر .

59