و در صحيح از هشام بن سالم منقول است كه گفت من با عبد الله بن راشد سعى مىكردم ميان صفا و مروه به أو گفتم كه حساب نگاه دارد و أو رفتن و برگشتن را يك شوط حساب مىكرد تا آن كه چهارده شوط كرديم گفتم چه نحو حساب مىكنى گفت رفتن و برگشتن را يك شوط حساب مىكنم و چهارده شوط شده بود بعد از آن به خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه رفتيم و آن چه واقع شده بود عرض نموديم حضرت فرمودند كه آن چه بر ايشان واجب بود زيادة كرده‌اند بر ايشان چيزى نيست و در حسن كالصحيح از جميل منقولست قريب به اين و حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست هفت را نگاه داريد و هفت زايد را بيندازيد و آن كه فرمودند كه اگر خطا باشد يكى را بيندازيد به مفهوم شرط دلالت مىكند بر آن كه اگر عمدا باشد اين حكم ندارد و ظاهر حديث كالصحيح عبد الله بن محمد از حضرت أبو الحسن صلوات الله عليه كه فرمودند كه طواف و سعى واجب بمنزله نماز واجبست هر گاه زيادة بر واجب به جا آوريد مىبايد اعاده كنيد طواف و سعى را چنان كه اعاده مىكنيد نماز را دلالت مىكند بر بطلان و حمل كرده‌اند بر عمد تا جمع شود ميانه روايات ( و في رواية محمّد بن مسلم عن أحدهما صلوات الله عليهما قال يضيف إليها ستّة ) ( 1 ) و به سى و شش سند صحيح منقولست از طريق صدوق به غير از طرق ديگر فهرست از محمد بن مسلم كه گفت سؤال كردم از يكى از صادقين صلوات الله عليهما كه هر گاه شخصي طواف خانه كرد و يقين دانست كه هشت شوط كرده است حضرت فرمودند كه شش شوط اضافه كند و همچنين اگر يقين كند سعى را هشت شوط كرده است حضرت فرمودند كه

60