مىداند ، و مده به كشنده اينها پوستها را و آن چه در گردنش آويخته‌اند از نعل و غير آن و جلها را ، و همه آن را تصدق كن ، و مزد سلاخ را بده از غير اينها ، و اگر پريشان باشد به أو مىتوان داد به اعتبار فقر نه به اعتبار اجرت ، و هيچ چيز از اينها را به سلاخ مده از جهة مزد ، و چون بخرى هدى را پس روى ذبيحه را به قبله كن ، و در صحيحه « به » هست و در أكثر نسخ نيست از نساخ افتاده است ، و اگر خود نيز رو به قبله باشد بهتر است ، و اگر شتر باشد نحر كن و اگر غير شتر باشد ذبح كن ، و بگو آن چه را ترجمه اش اينست كه روى دل خود را بسوى خداوندى مىكنم كه آسمانها و زمينها را ايجاد كرده است و رو گردانيدم از غير أو به أو و گردن نهادم فرمان أو را و نيستم از كساني كه از جهة خداوند خود شريك مقرر ساخته باشد به درستى كه نماز و ساير عبادات يا عبادات حجّم و زندگى و مرگم از جهة خداونديست كه آفريننده و پرورش دهنده عالميان است و أو را در خداوندى شريك و عديلى نيست ، و به اين نيز مأمور شده‌ام كه أو را يگانه دانم و عبادات خود را خالص گردانم از جهة أو ، و از جمله مسلمانانم .
خداوندا اين هدى از تست و از براي تست و به أعانت خداوند عالميان و نام أو مىكشم اين هدى را و خداوندم از آن أعظم است كه أو را شريكي باشد كه چيزى را به نام أو بكشند چنان كه در جاهليت به نام لات و عزّى و ساير بتان مىكشتند خداوندا قبول كن اين قربان را از من و گذشت كه بهتر آنست كه بعد از بسملة و الله أكبر كارد را بكشد و در اثناى كشتن بگويد « اللهم تقبّل منّي » پس بكش و كارد را به مغز حرام مرسان يا پوست مكن يا هر دو را مكن تا بميرد و سرد شود پس بخور از أو ، و بهتر آنست كه در وقت خوردن قصد قربت كند ، و تصدق كن و اطعام كن و هديه بفرست از جهة هر كه خواهى ،

449