پس سر بتراش . و من احكام قرباني را در پيش گفتم و الحال آن چه ناچار است از ذكر آن ياد مىكنم در اينجا .
جايز نيست در قرباني و هدى قران و تمتع و كفارات و نذور اگر شتر باشد مگر شترى كه پنج سالش تمام شده باشد و در سال ششم داخل شده باشد ، و مجزيست از گاو و بز آن چه آن را يك سال تمام شده باشد ، و در سال دويم داخل شده باشد ، و از گوسفند مجزيست جذع سال أول و آن برّه ايست كه شش ماه يا هفت ماه يا هشت ماهش تمام شده باشد و در ماه بعد از آن داخل شده باشد ، و در غير منى يك گاو از هفت نفر مجزيست ، و در منى نيز اگر قرباني سنت باشد مجزيست ، و هدى واجب مجزى نيست گاو يا شتر مگر از يك كس كه اگر نداشته باشند روزه مىگيرند بدل از هدى به نص قرآن مجيد و شتر مجزيست از هفت كس بلكه از هفتاد كس در قرباني و در هدى مجزى نيست يكى مگر از يكى ، و ظاهر اين عبارت آنست كه در هدى نيز شتر از هفت كس مجزيست و ليكن در كتب ديگر تصريح به آن چه مذكور شد كرده است و جزور مجزيست از ده كس كه از يك خانه نباشند ، و از اين عبارت ظاهر مىشود كه جزور بهتر از ثنى باشد و چنين نيست بلكه ثنى شتر پنج سأله پا در شش است ، و جزور أعم است و آن مطلق شتر است يا شتر كشته و عبارت حديث خوبست و آن حديث سكونى است كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه جذعه از سه كس كه از يك خانه باشند مجزيست ، و مسنه كه گاو دو سأله پا در سه است از هفت كس متفرق مجزيست و جزور از ده كس متفرق مجزيست ، و قوچ كه گوسفند نر خصيه دار است از شخصي يك كس و أهل خانه اش مجزيست و هر گاه قرباني كم ياب شود يك گوسفند از هفتاد كس مجزيست و در بحث هدى

450