إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

هفتاد هزار فرشته داخل آن خانه مىشوند تا كفاره ترك اولاى ايشان باشد و ملائكة كه گفتگو كردند اندكى بودند و راضى بودند كه ايشان اين سؤال كنند ايشان نيز مبتلا به حجب أنوار ، و حق سبحانه و تعالى كعبه را از جهة آدم و فرزندان أو مقرر فرمود به إزاء بيت المعمور و بندگان را به زيارة آن خانه خواند تا كفّاره گناهان ايشان باشد ، پس تلبيه مىگويى از منا در حالت رفتن به عرفات .
و در كافى و تهذيب به جاى و أنت مارّ و أنت عاد است يعنى در آن چاشتگاه تا ظهر تلبيه مىگويى و ظاهرا تصحيف شده باشد يا نقل بالمعنى شده باشد و ليكن معنى مختلفند چون ظاهر مارّ آنست كه چون در عرفات فرو مىآيند ديگر نمىگويند و در عاد اشعارى هست كه در عرفات نيز مىگويند تا ظهر ، و اظهر آنست كه أمثال اينها از نساخ شده است ، و صدوق مهما أمكن تغيير عبارت نمىدهد و أكثر اين تصحيفات به سبب عدم اعتنائى متوسطين بود به روايات چنان كه بسيار است كه يك جزو و گفتگو مىكنند در كلام شيخ الطائفة و أمثال أو و أصلا ملتفت به روايات نمىشوند ، و اين بنده بسيار تعجب مىكنم كه آدمي چنين غافل مىشود اميد كه حق سبحانه و تعالى با همه بفضل خود عمل نمايد نه به عدلش . و از منا بيرون مرو به هيچ وجه پيش از طلوع صبح ، و در اخبار صحيحه وارد شده است كه پيادگان پيشتر مىروند و كساني كه از ازدحام آزار مىكشند پيشتر رفتن ايشان بهتر است ، و أمير حاج بعد از طلوع آفتاب روانه مىشود و اينها همه مستحب است و غالب أوقات أهل اين بلاد محرومند چون شب نهم مىرسند غالبا و عمره را در شب واقع مىسازند و صبح از ابطح روانه عرفات مىشوند ( فإذا اتيت إلى عرفات فاضرب خباءك بنمرة قريبا من المسجد فانّ ثمّ ضرب رسول الله صلَّى الله عليه و إله خباءه و قبّته فإذا زالت ) *

421