برسى به منارهء أول پس تند بر و شتر دو و بگوى بسم الله و الله أكبر تا به آخر آن چه مذكور شد با زيادتى التّقصير ( فإذا فرغت من سعيك فانزل من المروة و قصّر من شعر رأسك من جوانبه و من حاجبيك و من لحيتك و خذ من شاربك و قلَّم أظفارك و ابق منها لحجّك فإذا فعلت ذلك فقد أحللت من كلّ شئ أحرمت منه و يجوز ذلك ان تطوف بالبيت تطوّعا ما شئت ، و لا باس ان تصلَّى ركعتي طواف التّطوّع حيث شئت من المسجد و انّما لا يجوز ان يصلَّى ركعتي طواف الفريضة الَّا عند المقام ) ( 1 ) اما تقصير يعنى كم كردن مو يا ناخن از جهة محل شدن از عمره تمتع پس چون از سعى فارغ شوى پس اگر بر كوه رفته باشى از كوه به زير آي و كم كن از موى سرت . و تراشيدنش حرامست و كفاره آن كشتن گوسفند است اما از أطراف موى سر اصلاح كن به مقراض و در گرفتن با ستره خلافست و از ابروها اندكى بگير و از ريش و شارب بگير قدرى و از ناخنهاى دست و پا بگير و اندكى از همه بگذار از جهة محل شدن از حج هميشه چنين مىبوده است كه احرام به عمره تمتع را از ميقات در ماه ذي الحجة مىگرفته‌اند مگر أهل مدينه كه در أواخر ذي قعده احرام مىگيرند و پنجم و ششم تا بنهم مىرسيده‌اند و نادر بود كه پيشتر محل شوند .
و آن چه اين شكسته را در خاطر است قريب شصت سال است كه نشنيدم كه هفتم داخل شده باشند بلكه هشتم يا نهم مىرسيدند و چون سنت

412