إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

راهنمايى كرده همه را به عفو ، اى خداوندى كه عفو را زينت داده كه در نظر همه كس خوشنماست اى خداوندى كه فوايد دنيوي و اخروى مترتب ساخته بر عفو ، اى خداوندى كه دوست مىدارى عفو را اى خداوندى كه مىبخشى به سبب عفو ، اى خداوندى كه عفو مىكنى به سبب عفو ، اى پروردگار عفو عفو كن عفو كن گناهان ما را و تضرع و زارى كن بسوى حق سبحانه و تعالى و گريه كن و اگر گريه ات نيايد خود را به گريه بدار بهر نحو كه باشد . حتى به ياد كردن مردگان و جهد كن كه آبى از ديده ات بيرون آيد اگر چه مقدار سر مگسى باشد و سعى كن در دعا .
ديگر از مروه به زير أو به جانب صفا رو هموار به پاى خود ، و چون به مناره أول رسى نزديك بازار عطاران تند برو بنحو سابق تا منارهء أول از جانب صفا ، و چون به آن مناره رسى تند رفتن را ترك كن و هموار برو تا صفا و بايست بر صفا و روى خود را به خانه كن و آن چه در دفعه أول گفته بگو ، ديگر به جانب مروه روان شو مثل أول و هر چه كرده از هموار راه رفتن دو طرف و تند رفتن ميان دو مناره و پياده رفتن همه را به جا آور تا مروه پس هفت شوط كن ميان صفا و مروه كه چهار مرتبه وقوف در صفا كنى و چهار مرتبه در مروه كه هفت مرتبه سعى كرده باشى ، و اين عبارت فقه رضوى است و ابتدأ به صفا مىكنى و ختم به مروه مىكنى و كسى كه ترك كند تند رفتن را در سعى از روى ناداني يا فراموشى و به أو گفتند يا به خاطرش آيد روى خود را نمىگرداند و پس پس بر مىگردد تا به محل هروله مىرسد و تدارك مىكند هروله را .
و در حسن كالصحيح و موثق بطرق متكثرة كالصحيحه منقولست از ابن عمار كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه بعد از دعاها و أذكار از صفا به زير أو پياده برو با سكينه و وقار و ذكر و فكر و آرام تا

411