( و المحصور لا تحلّ له النّساء حتّى يطوف بالبيت و يسعى بين الصّفا و المروة ) ( 1 ) عبارت صحيحه معاوية بن عمار است كه الحال گذشت كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه زنان بر ممنوع به مرض حلال نمىشوند تا خود طواف به جا بياورد و سعى ميان صفا و مروه كند بخلاف مصدود < صفحة فارغة > [ اگر در حج قران محصور شود ] < / صفحة فارغة > ( و القارن إذا احصر و قد اشترط فقال فحلَّنى حيث حبستني فلا يبعث بهديه و لا يتمتّع من قابل و لكن يدخل في مثل ما خرج منه ) ( 2 ) و قارن هر گاه ممنوع شود به مرض و شرط كرده باشد در احرام كه خداوندا مرا حلال كن در هر جا كه محبوس سازى پس اگر اين شرط را كرده باشد لازم نيست كه هدى را بفرستد و سال ديگر حج تمتع نمىكند بلكه داخل مىشود در مثل آن چه از آن بيرون آمده است يعنى قضا مىكند بعنوان قران .
و به سى و شش سند صحيح از محمد بن مسلم و رفاعه منقول است از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما كه فرمودند كه هر گاه قارن محصور شود و شرط كرده باشد به عبارت سابقه فرمودند كه هدى خود را مىفرستد عرض نموديم كه آيا سال آينده حج تمتع مىكند فرمودند كه نه و ليكن داخل مىشود در قرانى كه از آنجا بيرون آمده است . بدان كه عبارت اين حديث را شيخ كلينى و شيخ طوسي رضي الله عنهما چنين روايت كرده‌اند و اين روايت موافق است با أحاديث بسيار و ظاهر آنست كه صدوق نيز همين روايت را نقل كرده باشد و نساخ نسخه صدوق را « قال يبعث » را « فلا يبعث » نوشته باشند با آن كه صدوق نيز در أول باب ذكر كرد كه هديى با هدى خود بفرستد و اكتفا به يك هدى نكرد بلكه با هدى سياق

333