واقع است و أحاديث أبو بصير تا اينجاست كه لنفسها و به هيجده سند صحيح از حلبى منقولست تا اضحيّتك و ترجمه آية و دعا گذشت ( و روى عبد الله بن سنان عن أبي عبد الله صلوات الله عليه في قول الله عزّ و جلّ * ( فَاذْكُرُوا اسْمَ الله عَلَيْها صَوافَّ ) * قال ذلك حين تصفّ للنّحر و تربط يديها ما بين الخفّ إلى الرّكبة و وجوب جنوبها إذا وقعت إلى الأرض ) ( 1 ) و در كافى و در تهذيب « على الأرض » و به أسانيد صحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در تفسير قول سبحانه و تعالى كه فرموده است كه ياد كنيد اسم حق سبحانه و تعالى را بر شتران در حالتي كه راست ايستاده باشد حضرت فرمودند كه اين در وقتي است كه راست مىدارى شتران را از جهت نحر و دستهاى آن را مىبندى بهم از سر پا تا زانو رو به قبله تا وقت كشتن حركت نكند ، و آن كه فرموده است كه هر گاه ساقط شود سقوطش وقتي است كه چون پاره از خون رفت بر پهلو مىافتد پس أولى آنست كه ايستاده باشد تا بر پهلو افتد و اگر بر پهلو بخواباند و مذبحش را به قبله كنند نيز خوبست و ليكن متابعت كلام الهى بهتر است و الحال متعارفست در ميان اعراب كه شتر كه ماند مىكشند رو بهر طرف كه بيفتد و چون اندك تعبى دارد كه آن را بگردانند نمىگردانند ، و ظاهرش حرمت است چون استقبال شرط است و خواهد آمد كه تجويز وارد شده در جائى كه متعذر باشد مثل آن كه در چاه افتد و در آنجا متعذر باشد كه بگردانند مىتوان گشت بهر طرفي كه روى آن باشد و اگر چه در مذبح نباشد ، و همچنين اگر شتر و گاو عاصى شوند به نيزه و شمشير مىتوان كشتن و حكم صيد دارند و از أمثال اين روايات توهّم كرده‌اند كه در كار نيست ذبح با استقبال بانكه آيات در

299