< صفحة فارغة > [ انتفاع به پوست قرباني ] < / صفحة فارغة > ( و يجوز ان ينتفع بجلدها أو يشترى بها متاع أو يدبغ فيجعل منه جراب أو مصلَّى و ان تصدّق به فهو أفضل ) ( 1 ) و جايز است كه از پوست قرباني منتفع شوند يا بفروشند و از امتعه خانه چيزى بخرند يا آن را دباغى كنند و از آن انبانى ، يا محل جا نمازى كنند و اگر پوست را تصدق كند أفضل است . اين مضمون در اخبار بسيار از صحيح و كالصحيح وارد است و اخبار صحيحه بسيار وارد شده است كه پوست و جل و آن چه در گردن ذبيحه آويخته‌اند همه را تصدق كنند چنان كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله كردند و جواز منافاة با كراهت ندارد چون در بعضي از اخبار نهى واقع شده است از اينها < صفحة فارغة > [ نسيان قرباني ] < / صفحة فارغة > ( و إذا نسي الرّجل ان يذبح بمنى حتّى زار البيت فاشترى بمكَّة ثمّ نحرها فلا باس قد أجزأ عنه ) ( 2 ) و در صحيح از معاوية بن عمار منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در شخصي كه فراموش كند كه در منى قربان كند تا آن كه زيارة خانه بكند و چون به خاطرش رسد در مكة بخرد شتر را و نحر كند حضرت فرمودند كه باكى نيست و از أو مجزيست < صفحة فارغة > [ اگر قرباني شرائط را نداشته باشد ] < / صفحة فارغة > ( و سال علىّ بن جعفر أخاه موسى بن جعفر صلوات الله عليه عن الرّجل يشترى الضّحيّة عوراء فلا يعلم الَّا بعد شرائها هل يجزى عنه قال نعم الَّا ان يكون هديا فانّه لا يجوز أن تكون ناقصا ) ( 3 ) و به هفده سند صحيح منقولست از على كه گفت سؤال كردم از برادرم حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه از شخصي كه قرباني بخرد كه يك چشم باشد و مطلع نشود بر آن مگر بعد از خريدن آيا مجزيست از أو فرمودند كه بلى مگر آن كه هدى باشد كه جايز نيست كه آن ناقص باشد و

280