إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

مضمون صحيحه ليث بخترى باشد كه حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه حد عرفات مأزمين است يعنى از ميان دو كوه كه در مىآيى تا منتهى موقف كه به كوه مىرسد از برابر و ليكن دلالت ندارد بحسب ظاهر كه كوه داخل باشد و چون در بعضي از اخبار واقع است كه بر بالاى كوه رفتن جايز است با كراهت و ظاهر عبارت صدوق نيز آنست كه كوه از عرفاتست بلكه منتهاى كوه از آن طرف نيز از عرفاتست كه اگر كسى از آن طرف آيد و وقوف كند در پشت كوه صحيح باشد .
چنان كه ظاهر أكثر اصحابست و أحوط آنست كه بالاى كوه نرود چه جاى پشت كوه ، و عرفات از حرم نيست و حرم أفضل است از عرفات چنان كه در حسن كالصحيح از حفص و هشام بن حكم منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردند كه حرم أفضل است يا عرفه حضرت فرمودند كه حرم پرسيدند كه چرا حق سبحانه و تعالى عرفات را داخل نفرمود در حرم حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى چنين فرموده است و پيشتر در أوايل كتاب علَّتش مذكور شد وسايل قابل نبود كه به أو بگويند .
و بدان كه چون از ما زمين بيرون مىآيند چند تير پرتاب كه مىآيند و مظنون آنست كه قريب به هزار قدم باشد كه به ميلى برسند كه از جهة منتهاى حرم نصب كرده‌اند پس ممكن است كه همه عرفات از حرم نباشد و بعضي از آن از حرم باشد چنان كه از حديث ليث ظاهر شد و ممكن است كه چون از مازمين بيرون آيند از مشعر بيرون آمده باشند و تا ميل داخل مشعر و عرفات نباشد چنان كه ظاهرا أكثر اصحابست و أحوط آنست كه در اين ميان وقوف نكنند .
و فايده ديگر ظاهر شد در سالى كه مشرف شديم به حج كه جمعى

201