إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 817)

شدند اگر چه اظهر آنست كه آن حضرت از خوف اكتفا به عمره فرمودند كه چون كس بطلب آن حضرت صلوات الله عليه فرستاده بودند كه آن حضرت را بگيرند حضرت بأمر الهى متوجّه عراق شدند ( و روى معاوية بن عمّار قال سئل أبو عبد الله صلوات الله عليه عن رجل افرد الحجّ هل له ان يعتمر بعد الحجّ فقال نعم إذا أمكن الموسى من رأسه فحسن ) ( 1 ) و منقولست در صحيح بطرق اثنى عشر كه از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردند از شخصي كه حج افراد كرده باشد آيا بعد از حج عمره مفرده مىتواند كرد حضرت فرمودند كه بلى هر گاه آن قدر زمان بگذرد كه موى سر استره گير شود خوبست و أكثر أوقات بعد از دو روز استره گير مىشود ، و به همين مضمونست حديث موثق كالصحيح يا صحيح از ابان از عبد الرحمن بن أبي عبد الله از آن حضرت صلوات الله عليه و در حديث ديگر وارد شده است كه صبر كند تا ماه محرم نو شود و احرام بگيرد محمول است بر استحباب ( و روى المفضّل بن صالح عن أبي بصير عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال العمرة مفروضة مثل الحجّ فإذا ادّى المتعة فقد ادّى العمرة المفروضة ) ( 2 ) و منقول است در صحيح از مفضل و در أو كلامي هست از أبو بصير و چون كتاب أبو بصير را صدوق داشته است و مفضل از مشايخ اجازه است مساهله نموده است و مضمون آنست كه مفضل از أصحاب اسرار آن حضرت بوده است و چون أحاديث رفعت شأن حضرات معصومين را نقل مىكرده است غلاة بحديث أو مستمسك بوده‌اند و از اين جهة ابن غضايرى

161