حج به جا مىآورده باشد و اگر نه حج افراد باشد هر گاه حج تمتع بر أو واجب نباشد .
و به دوازده سند صحيح منقولست از عمر بن يزيد كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه داخل شود در مكَّه به قصد عمره مفرده و عمره را به جا آورد هر جا كه خواهد مىرود و اگر بايستد تا وقت حج : عمره مفرده اش عمره تمتع مىشود پس حضرت فرمودند كه عمره تمتّع صحيح نيست يا عمره تمتّع نمىتوان كرد مگر وقتي كه آن را در ماه‌هاى حج به جا آورند و بر اين مضمون أحاديث صحيحه وارد شده است ( و في رواية عبد الرحمن بن أبي عبد الله عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال العمرة في الحجّ متعة ) ( 1 ) و منقولست در صحيح از عبد الرحمن كه گفت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه عمرهء كه در دهه ذي الحجة به جا آورند عمره تمتّع است يعنى مستحبّ مؤكد است كه آن را متّصل سازد به حج تا حج تمتع شود اگر حج تمتّع بر أو واجب نباشد و اگر واجب باشد البتة حجرا بعد از آن به جا مىآورد . و بر اين مضمون أحاديث متكثرة وارد شده است ، و مراد از همه همين است و جمعى ذكر كرده‌اند كه اگر عمره را به قصد تمتّع واقع ساخته باشد واجبست كه حجرا به آن متصل سازد و اگر به قصد عمره مفرده كرده باشد اكتفا به آن مىتواند كرد و بر اين مضمون حديث موثق أبو بصير وارد است و آن نيز محمول است بر استحباب مؤكد چون أحاديث صحيحه وارد شده است بر آن كه مختار است در حج و ترك حج هر گاه حج واجب خود را كرده باشد چنان كه متواتر است كه حضرت امام حسين صلوات الله عليه در روز هشتم ذي الحجة اكتفا به عمره مفرده كرده و حج نكرده متوجّه عراق

160