( 1 ) و منقولست در موثق كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه داشته باشد آن مقدار مال كه به آن حج تواند رفت يعنى زاد و راحله و مؤنت عيال و مدافعه كند و هر سال به سال ديگر اندازد و شغل نداشته باشد كه حق سبحانه و تعالى أو را در آن شغل معذور دارد به آن كه مثلا جابرى أو را به شغل داشته باشد جبرا و رخصت حج ندهد أو را در مثل اين صورت معذور است اما اگر بىعذرى تأخير كند تا مرگ در رسد بتحقيق كه ضايع گردانيده است شرعي عظيم از شرايع اسلام را و تضييع شرعي نيز بمنزله كفر است .
و به همين مضمون به دوازده سند صحيح از حلبى منقولست از آن حضرت صلوات الله عليه و كالصحيح از زيد و كالصحيح از كناني و در حسن كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست قريب به اين .
و به هيجده سند صحيح منقولست از معاوية بن عمار كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه مر خدا راست بر كافه خلايق كه حج كنند خانه أو را هر كه مستطيع شود راه خانه را حضرت فرمودند : كه اين از جهة كسى است كه نزد أو مالي باشد و بدنش صحيح باشد يعنى مراد الهى از استطاعت اين است كه زاد و راحله داشته باشد و بدنش صحيح باشد كه تواند سوار شدن ، و اگر تأخير حج از جهة تجارت باشد چنان كه متعارفست كه تأخير مىكنند كه نسيها پيش مردم داريم و اگر نگيريم مىسوزد واجبست رفتن و جايز نيست نرفتن از جهة أمثال اينها ، أو اگر از جهة اينها ترك حج كرده باشد و بميرد ضايع گردانيده است شريعتي از شرايع اسلام را هر گاه آن قدر داشته باشد كه برود اگر چه به سبب رفتن مالش برود : رفتن باشد و حق سبحانه و تعالى عوض مىدهد و

156