به عرفات رفتند و بعضي از صلحا كه داخل عرفات شده بودند اندكى قبل از ظهر به گمان آن كه مىتوانند ادراك عمره كردند شتران ذلول از بدويان كرايه كرده بودند و در اثناى راه در مشعر الحرام بما رسيدند و أكثر مردمان كه با بنده آمده بودند چون به مكة معظمه رسيدند و در راه جفاى بسيار كشيده بودند مشغول استراحت شدند و توقف از جهة ايشان نكرديم و عمره به جا آورديم خود را به تعجيل به عرفات رسانيديم قريب به عصر و بعد از آن ظاهر شد كه آن مشقت در كار نبود و بنده شكر مىكردم كه الحمد للَّه هر چه شد بىاختيار بنده شد و از آن كه حركت عنيف كه واقع شد نقصان بسيار رسيد كه مظنون شد كه شارع اين مقدار كار را تنگ نكرده است ، و چند حديث وارد شده است كه چون شب عرفه داخل شود عمره فوت مىشود و در بعضي زوال شمس روز هشتم و بعضي تا سحر شب عرفه و بعضي تا وقتي كه خود را پيش از شام داخل عرفات كند و اظهر در روايات آنست كه اگر حج اسلام باشد اگر پيش از شام يابد كه به عرفات مىرسد به آن كه از گفته جمعى از مردمان كه أو را علم به همرسد يا دو عادل يا جمعى كه ظن قريب بعلم به همرسد از گفته ايشان على الظاهر عمره را مقدم مىدارد و اگر حج سنت باشد مخير است ميان تمتع و افراد يا حج اسلام باشد و نيابد كه عرفات را پيش از غروب در مىيابد و حج افراد مىكند و الله تعالى يعلم ( و روى الحسن بن محبوب عن علىّ بن رئاب عن ضريس الكناسيّ عن أبي جعفر صلوات الله عليه قال سألته عن رجل خرج متمتّعا بعمرة إلى الحجّ فلم يبلغ بمكَّة الَّا يوم النّحر فقال يقيم بمكَّة على احرامه و يقطع التّلبية حين يدخل الحرم فيطوف بالبيت و يسعى و ) *

697