غير أو از أهل اجماع در حكم مسنداتست و ليكن هر گاه تعارض شود ميان مسند و مرسل مسند را مقدم مىدارند به آن كه حديث أول رخصت است و هر رخصتى الهى ناشى است كه گويا حضرت فرموده‌اند كه اگر خواهيد حجرا از سر گيريد ، و اگر خواهيد بنا نهيد بر آن و اسنادش متصل است بمثل محمد بن مسلم كه از أركان أربعة أصحاب حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات عليها است و صد و پنجاه سند دارد از صحيح و كالصحيح و اين مسند يك سند كالصحيح است و نسبت ارسال دادن وقتي خوبست كه بر اين مضمون حديث مسند نبوده باشد و حال آن كه كلينى كه أصل صدوق بوده است و حديث ابن مسكان را روايت كرده است بعنوان صحيح از أو از إسحاق كه بياع لؤلؤ است كه شيخ أو را در رجال حضرت صادق مهملا روايت كرده است ، و إبراهيم بن إسحاق بياع لؤلؤ نيست در رجال و مسندا از أبو بصير روايت كرده است و مرسلا از أحمد بن عمر حلَّال ثقة روايت كرده است از حضرت امام رضا صلوات الله عليه ، و شيخ اين حديث را از كتاب موسى بن قاسم روايت كرده است از صفوان از ابن مسكان از أبى إسحاق صاحب لؤلؤ از كسى كه از آن حضرت شنيده بود ، و از كتاب حسين بن سعيد روايت كرده است از محمد بن سنان از ابن مسكان از إبراهيم بن أبي إسحاق از سعيد اعرج پس ظاهر شد كه آن شخصي كه از أو ارسال كرده‌اند سعيد است و أو ثقة است و يك حديث سه يا چهار حديث است و با وجود تعدد طرق كه بزرگان أصحاب نقل كرده‌اند و أكثر علما عمل كرده‌اند جبر ضعف آن مىشود ، و ليكن چون حديث محمد بن مسلم وارد شده است بر خلاف اين اخبار ناچار است جمع كردن و جمع صدوق بد نيست و شيخ الطائفة حمل كرده است آن را بر طواف سنت و حمل مىتوان كرد بر طواف

687