صيد أكله قوم محرمون قال عليهم شاة شاة و ليس على الَّذى ذبحه الَّا شاة ) ( 1 ) و از يوسف منقولست كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه جمعى كه محرم بودند و شكارى را همه خوردند و ظاهر شكارى آهوست حضرت فرمودند كه هر يك يك گوسفند بدهند و آن كه كشته است بر أو نيست مگر يك گوسفند از جهة كشتن و يك گوسفند از جهة خوردن . و ظاهرا غرض اينست كه چون أو سبب خوردن اين جماعت شده است چنان نيست كه از جهة هر يك يك گوسفندش بايد داد و حصر اضافيست نسبت به ايشان نه نسبت به همه چيز كه يك گوسفندش بايد داد و ممكن است كه أو نخورده باشد حصر حقيقي خواهد بود ( و روى علىّ بن رئاب عن أبان بن تغلب عن أبي عبد الله صلوات الله عليه في قوم حجّاج محرمين أصابوا افراخ نعام فاكلوا جميعا قال عليهم مكان كلّ فرخ أكلوه بدنة يشتركون فيها جميعا فيشترونها على عدد الفراخ و على عدد الرّجال . ) ( 2 ) و به أسانيد صحيحه و حسنه كالصحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در جمعى كه اراده حج داشته باشند و همه محرم باشند و بيابند جوجه هاى شتر مرغى را يا شتر مرغان را چون نعام مفرد و جمع آمده است و همه از همه خوردند حضرت فرمودند بر هر يك از ايشان بعدد هر جوجه كه خورده‌اند شترى مىدهند و همه در همه شريكند پس شتران را مىخرند بعدد جوجه ها و بعدد مردان پس اگر ده كس بوده باشند و ده جوجه را خورده باشند هر يك ده شتر مىدهند كه صد شتر باشد خواه در حل باشند و خواه در حرم و لهذا مضاعفه حرم نفرمودند

656