كشت و أفضل آنست كه در مكة بكشند در برابر كعبه ، و در صحيحه معاوية منقولست كه در موضع خطا فدا مىدهد ، و محمولست بر آن كه از آنجا براند تا به كعبه آورد چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ ) * بر سبيل استحباب چنانكه كالصحيح زراره منقولست دلالت مىكند بر استحباب خريدن از آنجا و بر جواز تأخير تا مكة و منى < صفحة فارغة > [ اگر مضطر به صيد شد ] < / صفحة فارغة > ( و إذا اضطرّ المحرم إلى صيد و ميتة فانّه يأكل الصّيد و يفدى و ان اكل الميتة فلا باس الَّا انّ أبا الحسن الثّانى صلوات الله عليه قال يذبح الصّيد و يأكله و يفدى احبّ إليّ من الميتة ) ( 1 ) و هر گاه محرمى مضطر شود به آن كه از جهة سد رمق صيدى را بخورد يا ميته را به درستى كه صيد را مىخورد و فدا مىدهد و اگر ميته را نيز بخورد باكى نيست و ليكن منقولست از حضرت امام رضا صلوات الله عليه كه فرمودند كه صيد را بكشد و بخورد و فدا بدهد محبوبتر است نزد من از خوردن ميته .
بد آن كه در اين باب اخبار بسيار وارد شده از صحيح و حسن كالصحيح و موثق كالصحيح كه صيد را مىخورد و فدا مىدهد ، و دو خبر ضعيف وارد شده است كه ميته را مىخورد و أكثر أصحاب حمل بر تخيير و استحباب اكل صيد كرده‌اند و جمعى تفصيل داده‌اند كه اگر صيد را كشته باشد صيد را مىخورد و اگر بايد كشت ميته را مىخورد ، و بعضي گفته‌اند كه اگر فدا دارد صيد را مىخورد و الا ميته را . و آن چه از اين اخبار ظاهر مىشود آنست كه أكثر عامه ميته را مقدم مىداشته‌اند و اخبار تقديم ميته بر تقدير ورود از معصوم محمولست بر تقيه و الله تعالى يعلم < صفحة فارغة > [ اگر چند نفر صيد كنند ] < / صفحة فارغة > ( و روى يوسف الطَّاطري قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه )

655