( و روى هشام بن الحكم عن أبي عبد الله صلوات الله عليه انّه قال لا باس بالرّيح الطَّيبة فيما بين الصّفا و المروة من ريح العطَّارين و لا يمسك على انفه . ) ( 1 ) و به دوازده سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست در شنيدن بوى خوشى كه در ميان صفا و مروه مىباشد از بوى عطر و بوى خوش عطر فروشان مىباشد دست بر بيني نمىگيرد يا نگيرد و عطار در لغت عرب عطر فروش است از مشك و عنبر و غير آن از بوهاى خوش و اين عبارت لا يمسك مثل عبارت سابق است كه مراد نهى است و احتمال دارد كه نفى وجوب مراد باشد .
( و روى معاوية بن عمّار عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال لا باس ان تشمّ الإذخر و القيصوم و الخزامى و الشّيح و اشباهه و أنت محرم . ) ( 2 ) به بيست سند صحيح منقولست كه آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه باكى نيست كه بو كنى اذخر را و آن دست شويى است كه در صحراى مكة معظمه بسيار است و مىآورند ، و قيصوم كه برنجاس [ سف ] است و خزامى به معجمتين گل خيرى صحرايى است و ظاهرا شب بو است و شيح كه درمنه تركى است و أمثال اين گياهها از گلهاى صحرايى كه بو دارد و بوهاى تند .
( و روى علىّ بن مهزيار قال سالت ابن أبي عمير عن التّفّاح و الأترج و النّبق و ما طاب من ريحه فقال تمسك عن شمّه و اكله و تأكله و لم يرو فيه شيئا . ) ( 3 ) و در صحيح از على منقولست كه گفت سؤال كردم از محمد از سيب و نارنج و ترنج و نبق كه ثمره درخت سدر است و شبيه است به كوج و هر ميوه

602