لبّيك يا كريم لبّيك . ) ( 1 ) پس حضرت فرمودند كه اين تلبيه را در عقب هر نماز واجب و سنتي مىگويى و در وقتي كه شترت بر خيزد و در وقتي كه در بلندى روى يا به پستى روى يا از خواب بيدار شوى ، و در سحرها و تا مقدورت باشد تلبيه را بسيار بگو و بلندگو و خصوصا در اين أوقات و اگر بعضي از اين تلبيات را ترك كنى ضرر ندارد و ليكن اگر همه را بخوانى بهتر است .
و بدان كه ناچار است از چهار تلبيه كه در أول كلام مذكور شد و آن واجب است و آن توحيد است و نفى شريكست و پيغمبران مرسل همه آن تلبيه را گفته‌اند ، و ذا المعارج را بسيار بگو كه حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله آن را بسيار مىگفتند ، و أول كسى كه تلبيه أو را جواب گفتند حضرت إبراهيم عليه السلام بود كه گفت به درستى كه حق سبحانه و تعالى شما را مىخواند كه بياييد و حج كنيد خانه أو را پس هر كسى كه توفيق حج يافت يا خواهد يافت از پشت پدران يا شكم مادران همه لبّيك گفتند چنانكه گذشت و بدان كه عمده دلايل أكثر بر وجوب تلبيات اربع أول و نفى وجوب انّ الحمد و النعمة لك الخ اين عبارتست و مذكور شد كه دلالت ندارد و مع هذا عبارت فقه رضوى اينست كه چون نيت عمره را كه كردى تلبيات اربع را آهسته بگو و آن واجبست و مىگويى كه ( لبّيك اللَّهمّ لبّيك لبّيك لا شريك لك لبّيك انّ الحمد و النّعمة لك و الملك لا شريك لك . ) ( 2 ) اين چهار تلبيه واجبست و بعد از آن تتمه تلبيه كبير را گفته است و تلبيه كبير به نحوى كه مذكور شد عبارت شيخ است كه از كتاب حسين بن سعيد برداشته است و أو روايت كرده است از فضاله و صفوان و ابن أبي عمير از معاوية بن عمار ، و كلينى اين حديث را نقل كرده است در صحيح از كتاب ابن

529