أبى عمير و صفوان از معاوية بن عمار به همين عبارت مگر در تلبيه كه بعضي از عباراتش مقدم مؤخّر است .
و عبارت شيخ سه فقره زايد داشت كه در كافى نيست ، يكى فقره لبيك تستغنى الخ لبّيك اله الحق لبّيك ذا النعماء الخ ، بنا بر اين عبارت شيخ را مقدم ذكر كردم ، و در فقه رضوى اين فقره هست كه لبّيك اتقرّب إليك بمحمد و آل محمد لبّيك ، و صدوق در باب سابق مناسك حج بنحو فقه رضوى تصريح كرده است به آن كه آن زيادتى داخل تلبيات اربع است و فقراتى كه در همه روايات منقولست جمع كرده است و شرح همه در آنجا مذكور خواهد شد إن شاء الله تعالى .
و چون تلبيه عبارتيست متلقى است از شارع و به عربى متلقى است رعايت اعراب و وقف و وصل آن ضرور است و أكثر فضلا تقصير مىكنند و در قرائت مىبايد كه اگر گذرد همزه اللهم را بيندازد و لبيك اللَّهمّ بگويد يا وقف كند و همزه را بگويد و آن چه الحال شايع است نزد عرب و عجم وصل به سكون و وقف به حركت مىكنند مىبايد كه پيش قارى درست بكنند و آن چه أولى است در خواندن اينست كه هر جمله يك لبّيك در أول و يكى در آخر داشته باشد و بر آن وقف كنند .
ديگر بدان كه أكثر متأخرين حتّى شهيد ثاني رحمهم الله اين تلبيه را كه لبيك اللهم لبّيك لبّيك ان الحمد و النعمة لك و الملك لا شريك لك لبّيك را ذكر كرده‌اند و بنده تتبع بسيار كردم نديدم در حديثي كه چنين باشد بلكه اخبار متواتره از عامه و خاصه يك نحو واقع شده مگر در حديث عمر بن يزيد كه آن زيادت را نداشت ، و مگر در صحيح بخارى كه از ملعونه روايت كرده است تا انّ الحمد و النعمة لك و ما بقي را ذكر نكرده است ، و در جميع كتب عامه و خاصه روايتي نديدم و شكى نيست در آن كه احتمال رأى

530