خداوندا از راه دور از خانه و شهر خود بيرون آمد و به درگاه تو آمده‌ام و مال خود را صرف نموده‌ام از جهة رضاى تو خداوندا پس تمام كن حج و عمره مرا تا اينجا دعاء توفيق حجست .
و بعد از اين نيت است كه خداوندا اراده دارم كه عمره به جا آورم كه بعد از آن تمتع يابم تا حج از چيزهائى كه در حالت احرام بر من حرام گردانيده يعنى عمره تمتع مىكنم به نحوى كه در قرآن مجيد فرموده كه * ( فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ ) * و به نحوى كه طريقه ايست كه رسولت صلَّى الله عليه و آله فرموده است پس اگر عارض شود مرا عارضه و در كافى و تهذيب شيء است يعنى اگر عارض شود مرا چيزى كه مانع شود از اتمام اين عمره از بيمارى يا از دشمن پس مرا محل گردان هر جا كه مرا محبوس گردانى به تقديرى كه بر من مقدر ساخته .
خداوندا اگر نتوانم كه حجرا با عمره به جا آورم پس توفيقم كرامت كن كه آن چه اراده دارم كه آن عمره است به جا آورم و اين نيت عمره است كه حضرت فرموده است كه آن را يك جا نيت كند و بعد از آن نيت احرام به جا آورند ، و جمعى از علماء متأخرين بلفظ مضارع مىخوانند چنانكه نيت عمره بلفظ مضارع است كه آن أريد است و بلفظ ماضي افصح است چون صريحست در أنشأ مانند بعت و أنكحت يعنى حرام مىكنم به محض رضاى تو بر مضارع يا محرم شد بنا بر ماضي آن جهة رضاى تو موى من و پوست و گوشت و خون و استخوانها و مغز استخوانم و پى دست و پايم را از زنان كه نزديكى به ايشان نكند اعضا يا جوارح من ، يا اينها كناية است از خود يعنى حرام ساختم بر خود زنان و جامهاى دوخته و بوى خوش را و غرضم از اينها رضاى تست و خانه آخرت كه بهشت باشد ، يا آن كه غرضم رضاى

504