باشد احتياج به نافله نيست بلكه مشروع نيست ، و أكثر متأخرين گفته‌اند كه اگر در وقت واجب نيز باشد نافله سنت است كه آن را پيش از نماز واجب باشد بفعل آورد پس اگر وقت نماز واجب باشد در عقب آن نماز بعد از سلام مىگويى عبارات احرام را و اگر وقت نماز سنت باشد يعنى وقت نماز واجبي نباشد و واجبي در ذمه نداشته باشد دو ركعت نماز مىكنى و احرام را در عقب آن واقع مىسازى و چون از نماز واجب يا سنّت فارغ مىشوى حمد الهى به جا مىآورى و ثنا مىفرستى بر حق سبحانه و تعالى پس اگر سوره حمد و آية الكرسي را يا يكى از اين دو را بخوانى حمد و ثنا كرده و صلوات بر محمد و آل أو بفرست و بگو اين عبارت را كه ترجمه اش اينست بلكه نيّت لفظي است كه خداوندا از تو سؤال مىكنم كه بگردانى مرا از كساني كه أجابت كرده‌اند ترا و اعتقاد دارند به آن كه به وعده خود وفا مىكنى ، و متابعت نموده‌اند امر ترا در هر چيز خصوصا در حج تمتع به درستى كه من بنده توام و در قبضه قدرت توام و كسى كه نگاه نمىتواند داشت مرا از بلاها مگر حفظ و حمايت تو و نمىتوانم گرفت مگر آن چه را تو عطا كنى . و خداوندا تو ياد كردهء حج را و بندگان خود را به آن خوانده پس از تو سؤال مىكنم به تضرع و زارى كه مرا بر آن عازم كنى به نحوى كه در كتاب خود فرستاده كه آن حج تمتع است و موافق سنّت و طريق پيغمبر تست و قوت دهى مرا بر هر چه از آن ضعيف باشم و نتوانم كرد و قبول كنى از من عبادات حجّم را به سهولت و صحت بدن و بگردان مرا از حاجيانى كه به اميد منافع دنيا و آخرت به درگاه تو آيند و تو از ايشان خوشنودى و برگزيدهء ايشان را و نام برده ايشان را و نوشته ايشان را در جريده دوستان خود يا ايشان را به كنيت ياد كرده چنانكه در بعضي از نسخ است و أول اظهر و أكثر است .

503