نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 457
( و سال معاوية بن عمّار أبا عبد الله صلوات الله عليه عن رجل من أهل المدينة احرم من الجحفة فقال لا باس ) ( 1 ) و بهشت سند صحيح منقولست از معاوية كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصي از أهل مدينه كه احرام از جحفه گرفت حضرت فرمودند كه باكى نيست و حمل كردهاند بر آن كه مانعى داشته باشد مثل مرض چنانكه در أحاديث بسيار وارد شده است كه مريض را جايز است تأخير نمودن تا جحفه با آن كه بر تقديرى كه نامشروع كرده باشد ممكن است كه احرامش صحيح باشد مثل تأخير حج از سال استطاعت خصوصا در جحفه چون ميقاتست و روايات وارد شده است كه دلالت مىكنند بر آن كه با اندك عذرى تأخير مىتوانند كرد تا آنجا ( و روى عن أبي بصير قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه انّا نروى بالكوفة انّ عليّا صلوات الله عليه قال انّ من تمام حجّك احرامك من دويرة أهلك فقال سبحان الله لو كان كما يقولون لما تمتّع رسول الله صلَّى الله عليه و آله بثيابه إلى الشّجرة ) ( 2 ) و منقولست در موثق از أبو بصير و در كافى و تهذيب از رباح بن أبي نصر و ظاهر اين نسخه عن ابن أبي نصر بوده است و نساخ تصحيح و تصحيف نمودهاند و در آن هر دو كالصحيح منقولست كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه علماء كوفه بما روايت نمودند كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه از تمامى حجت آنست كه احرام از خانه أهلت بگيرى يعنى از خانه خودت حضرت فرمودند كه سبحان الله و اين تسبيح تعجب است و شايع بوده و هست اگر چنين مىبود حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله جامهاى دوخته را نمىپوشيدند
457
نام کتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) نویسنده : محمد تقي المجلسي ( الأول ) جلد : 7 صفحه : 457