اوست و راهنماى اوست پس جايز نبود كه من شما را بر اين حال ببينم و بگذارم تا شما ضايع و هلاك شويد .
و در قوى از عمر بن يزيد يا يزيد منقول است كه گفت در سالى از سألها در راه مكة راه را گم كرديم پس مانديم تا سه روز كه طلب راه مىكرديم پس چون در روز سيم آب ما آخر شد به كافور حنوط كرديم و جامهاى احرامى را كفن خود كرديم يكى از أصحاب ما برخاست و فرياد كرد كه يا صالح يا ابا الحسين از دور كسى جواب داد همه گفتيم تو كيستى حق سبحانه و تعالى ترا رحمت كناد گفت : من از آن جماعتىام از جن كه حق سبحانه و تعالى در قرآن مجيد حكايت ما را كرده است و بر دست آن حضرت مسلمان شديم و كسى از آن جماعت نمانده است بغير از من و كار من اين است كه هر كه راه را گم كند أو را راهنمايى كنم و ما از عقب آن صدا رفتيم تا به راه رسيديم ( و روى انّ البرّ موكَّل به صالح و البحر به موكَّل حمزة ) ( 1 ) و منقولست كه صالح موكل است به بيابانها و حمزه موكل است به درياها و ممكن است كه كنيت حمزه أبو صالح باشد و هر دو از جن باشند يا از أولياء الله انس باشند ، و اين حديث را در محاسن از برقى از أبو حمزه از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه روايت كرده است و نسخه كه نزد ماست به رمز است ممكن است كه روايتي ديگر باشد و آن چه أهم است در صحرا و دريا تضرع و زاريست به درگاه حق سبحانه و تعالى .
و كالصحيح منقول است از آن حضرت صلوات الله عليه كه اگر حيواني گم شود اين دعا را بخوان ( اللَّهمّ انّك اله من في السّماوات [ السّماء ] و اله من في الأرض و عدل فيهما و أنت الهادي من الضّالَّة و تردّ الضّالة ردّ علىّ ضالَّتي فانّها من رزقك و عطيّتك اللَّهمّ لا تفتن بها مؤمنا و لا تغن بها كافرا اللَّهُمَّ صلّ ) *

430