إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 725)

على عبدك و رسولك و على أهل بيته ) ( 1 ) و كالصحيح از أبو عبيده منقولست كه گفت در خدمت آن حضرت صلوات الله عليه بودم و شترم گم شد حضرت فرمودند كه دو ركعت نماز بكن و بعد از آن اين دعا را بخوان كه اللَّهمّ رادّ الضّالَّة هاديا من الضّلالة ردّ علىّ ضالَّتي فانّها من فضل الله و عطائه پس حضرت مرا بر شتر خود سوار كردند و همين كه به راه افتاديم سياهى پيدا شد حضرت فرمودند كه شتر تست چون خوب ملاحظه كرديم شتر من بود ، يعنى نماز و دعا كردم و همان لمحه پيدا شد و ضالَّه را بر هر گم شده اطلاق مىكنند اگر حيوان نيز گم شده باشد همين عمل ظاهرا خوبست چون نماز و دعا هميشه خوبست .
و ترجمه دعا أول اين است كه خداوندا توئى خداوند هر كه در آسمانهاست و خداوند هر كه در زمينهاست توئى كه حكمت در آسمانها و زمينها محض عدل است ، و توئى كه گمراهان را هدايت كننده ، و توئى كه گم شده ها را به صاحبان مىرسانى ، گم شده مرا بمن رسان كه روزى و بخشش تست و تو رزّاقى و بخشنده خداوندا چنان مكن كه اگر مؤمني بيابد فريب شيطان خورد و پس ندهد و چنان مكن كه مال من سبب توانگرى كافرى گردد ، خداوندا صلوات بر محمد و أهل بيت أو فرست .
ترجمه دويم آنست كه خداوندا تو گم شده ها را به صاحبان مىرسانى و تو گمراهان را هدايت مىفرمايى يعنى اگر بد كرده‌ام مرا به راه راست بدار و مرا مؤاخذ مساز به عقوبت دنيوي و اخروى و گم شده مرا بمن برسان به درستى كه آن گم شده از فضل و عطاى تو بود أولا ، الحال نيز تفضل كن بر من و ببخشا مرتبه ديگر ، و التفاتى شده است در اين دعا و بعنوان خطاب هم خوبست باين نحو كه فانّها من فضلك و عطائك

431