الثّانى و هو مزدلفة فلمّا نظر إلى طول تضرّعهم أمرهم بتقريب قربانهم فلمّا قرّبوا قربانهم و قضوا تفثهم و تطهّروا من الذّنوب الَّتى كانت لهم حجابا دونه أمرهم بالزّيارة على طهارة و انّما كره الصّيام في ايّام التّشريق لأنّ القوم زوّار « زاروا الله » عزّ و جلّ فهم في ضيافته و لا ينبغي لضيف ان يصوم عند من زاره و اضافه ، و روى انّها ايّام اكل و شرب و بعال و مثل التّعلق بأستار الكعبة مثل الرّجل يكون بينه و بين الرّجل جناية فيتعلَّق بثوبه و يستحذى له رجاء ان يهب له جرمه ) ( 1 ) و كالصحيح منقولست بروايت صدوق از محمد بن الحسن كه گفت سؤال كردم از ذو النون مصرى از اين مسايل أو گفت كه يكى از استادان من پرسيده است اين مسائل را از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه ، و كلينى كالصحيح روايت كرده است همين مضامين را از حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه و لفظ حديث از سند ذو النونست كه از آن حضرت سؤال كردند كه چرا وقوف در مشعر كه عرفات باشد بمعنى لغوى چون مشعر بمعنى محل عبادتست و در كافى چنين است كه از آن حضرت صلوات الله عليه پرسيدند كه چرا وقوف در جبل عرفات واقع است نه در حرم و دور نيست كه سهو و تبديل جبل به مشعر از راوي واقع شده باشد يا نساخ حضرتان فرمودند كه كعبه خانه أعظم الهى است و حرم در دورش بمنزله حجابست و مشعر در آن حجاب است و مراد از مشعر در اينجا نيز عرفاتست و اين عبارت در كافى نيست بلكه باين عبارت است كه و الحرم بابه و بنا بر نسخه صدوق چون راوي عرفات را در مشعر ناميد حضرت موافق گفتگوى أو فرمودند و اگر چه عبارت حضرت را تأويل مىتوان كرد و چون حرم پيشتر از مشعر است به يك ميل تخمينا و ميلى منصوب است در آخر

42